Vistrip Lyngseidet, de laatste dagen

Over de weersvoorspellingen kunnen we kort zijn: van de lange termijn weekvoorspelling die we vrijdag kregen van Stein-Erik klopt hoegenaamd niets, daarentegen is de korte termijn < 24h verwachting vaak tot op het uur nauwkeurig. We starten op de hoek van het Kaafjord met een bijna-meter gul voor Max, een leuke koolvis voor Bram en voor Ben en Roel beiden hun eerste leng (etje). Het  gemis aan een meter-gul dril doet ons doorschuiven naar de kabeljauwen plek, en ja hoor ze zitten er nog. Max haakt een bijna-meter. De zon die door de wolken probeert te breken schijnt helder op een grasgroen eiland achter hem wat een mooi beeld geeft.

Kort daarna wordt een sandeel van Roel in het afzakken onderschept door een meter gul, snel een foto. De volgende worp levert direct weer een dikke gul op,  wat een feest.

Bram pilkt een nieuw PR koolvis: 42 cm

Bram had opgemerkt dat  tijdens het verplaatsen, op een ondiepe plek bij een eilandje midden in het fjord, een hoop vis op de fishfinder te zien was.  We besluiten die plek op te zoeken en eens te onderzoeken. Er blijken wolken 10 cm kleine koolvis op de bodem te zitten met grote rovers erom heen.  Al snel komen de eerste gullen in de boot kijken.  Mooie maten van zo’n 70 cm.

Na het noen-maal zoeken we dezelfde plek weer op. We hebben met John gebeld, die weet te vertellen dat op Soroya inmiddels getrold wordt met cutbait shads op heilbot, een idee dat het proberen waard is over de zandplaat rond het eiland in de fjord, het is hier zo’n 20-30 meter diep. We maken de zware spullen klaar. Zelf knoop ik de cutbait aan een 30 lbs hengel en een Penn 321 met 50lbs lijn. Stel dat er een knoepert van een heilbot op knalt,  dan wil je goed bewapend zijn. Bram brengt de boot op een trolsnelheid van 4 tot 5 km/h, nog geen 50 meter onderweg zie ik een paar dikke tikken op de top van mijn hengel,  huh,.?? Even checken, ja onmiskenbaar vis.  Even later zien we het: een kleine heilbot heeft de cutbait shad gegrepen.

Gesterkt door het snelle resultaat trollen we verder en scoren nog twee 70 cm gullen en missen een, wat wij voor een heilbot aanbeet houden. We vissen nog een poosje rond het eiland dat gullen, koolvis en een paar zeewolven oplevert. Nu hebben we altijd gedacht dat zeewolf alleen in de buurt van stenen zich ophield  maar dat wordt gelogenstraft?? We vangen ze hier midden op een zanderige plaat.

Dag 7, de laatste dag

Het is donderdag onze laatste visdag. We pakken de draad op waar we gister gebleven waren , ondiep bij het eiland. De grote zwermen kleine koolvis zijn er nog steeds. Bram snagt er een met zijn pilker, in de weg naar boven wordt het koolvisje bij de kladden gegrepen door een mooie gul van 70. Precies op dat moment haakte Max ook een gul, wat een mooie duo-foto opleverde

Op de laatste visdag besluit ik wat te experimenteren.  Ik haal de shad van de loodkop af en prik een klein koolvisje tussen zijn rugvin en staart aan de dreg van de stinger. Misschien heeft het visje 10 seconden bij de bodem gebivakkeerd,  weer komt de vergelijking met XL snoekbaarsen weer boven.  Een paar tikjes,  een inbuigende hengel en de haak zetten,  hangen ! een gul van ongeveer 70 had vast niet gedacht dat er een haak in dat hulpeloze koolvisje zat.

Dit resultaat werpt toch wel weer een nieuw licht op kabeljauw vissen, zou best wel een paar daagjes willen experimenteren met dobber, firebal, trollen etc. De vis blijft boven komen,  allemaal geen monsters, maar mooie sport op het materiaal waar we mee vissen. Hoog op het talud krijgt Bram beet.  Eenmaal in het oppervlak klinkt een blijde roep:  ‘Een kelp kabeljauw!’. Levend tussen de planten op een garnalen rijk dieet krijgen deze gullen een rood-oranje tekening,  wonderschoon,

We besluiten nog een keer te gaan trollen met cutbaits. De heilbot en gullen van gisteren smaken naar meer. De hengels worden in  klaargemaakt, de boot op koers en  snelheid gebracht. Het is hier een meter of 25 diep, ik besluit 30 meter lijn uit te zetten. Op de reel zit tracer braid dat afwisselend moss & flame green gekleurd is in stukken van 75 cm. Ik tel tot 20 de stukken licht groen die voorbij kom, 18, 19, 20 en zet de handle op de reel over, direct gevolgd door een knal van jewelste.  Jongens gas eraf, er zit vis op ! Na een dril van 30 meter zien we dat een beste gul van 116cm de cutbait gegrepen heeft.

We trollen nog een andere zandplaat af, waar twee jaar geleden ook een heilbot gevangen werd. Nu klap er bij Ben een vis op zijn 400 grams cutbait.  Blijkt een 70-tiger gul te zijn.   Het lijkt wel snoeken, waar het aas soms ook niet groot genoeg kan zijn. Met een visweek waarin bijna alle viswensen in vervulling gegaan zijn, verplaatsen we ons voor de laatste keer naar de hoek met het Kaafjord.

Bram heeft al een zeewolf gevangen, maar hoopt z’n PR scherper te stellen. We komen op de plek aan, waar Ben z’n naam eer aan doet, voordat de boot in een stabiele drift is ligt z’n shad al op de bodem, vast. Wanneer Ben z’n hengels probeert los te krijgen blijkt het vaste punt te leven.  Hoeveel geluk kun je hebben?! De shad is gegrepen door een knijter van een 118cm gul. We vissen verder en vangen een paar visjes, we stoppen deze sessie om 2 uur. Ik moet nog bij de plaatselijke winkel langs om een nieuwe schaar voor in het huisje te kopen, want de oude schaar lag inmiddels op de bodem van het Lyngenfjord. Jongens opdraaien. Ben is zoals gebruikelijk de laatste met opdraaien. Terwijl hij snel de reel opdraait zegt Ben: “en nu komt in het opdraaien  de beuk der beuken” en twee seconden later:  Bammm, wordt zijn shad gegrepen door een vis die snel naar de bodem gaat en nog een keer, juist ja een heilbot.

Wij zijn het er over eens Ben heeft al zijn visgeluk in een week verbruikt, geen metersnoeken voor Ben meer dit jaar. We gaan die middag uit eten; in de wereld plaats Lyngseidet is dat een keuze uit een warme worst bij het benzine station of een bord friet met hamburger in de plaatselijke supermarkt. We kiezen voor het laatste en het smaakt voortreffelijk. In het huisje pakken we alles al in wat niet meer nodig is voor de laatste vissessie en de terugreis.

De laatste vissessie staat in het teken van een dikke zeewolf voor Bram. We kiezen de 35 meterlijn aan de overkant van het fjord. Na een half uurtje verbetert Max zijn leng PR. Niet veel later krijgt Bram een forse aanbeet,  zou het ? Een dril van 10 minuten later verschijnt een dikke lom in het oppervlak. Ja wat doe je dan?  Nou een mooie foto schieten:

We vissen vrolijk verder terwijl er door Max, Roel en Ben nog zeewolf gevangen wordt. Ben heeft nog een hele beste!

De allerlaatste uurtjes gaan we nog naar het ondiepe talud bij het eilandje. We zijn moe en de armen beginnen best zeer te doen. Ik vang na middernacht nog twee mooie gullen, maar ik weet niet of ik blij ben ze te vangen of dat m’n spieren meer zeer doen, wanneer Max de oudste en de wijste is en zegt: jongens genoeg geweest, ophalen. In het huisje ontfermen wij ons over de bodempjes Beerenburg en whiskey en kruipen in ons mandje. Om half 6 gaat de wekker, inpakken, schoonmaken. Om 7 uur staat Stein-Erik klaar om ons weer naar Tromsø te brengen.

Het is prachtig weer, ik sta op de brug van de veerboot Svensby-Breivikeidet en kijk nog 1 keer terug. Nu al met een beetje heimwee en het allereerste plannetje voor een volgende keer.

Gr Roel, Bram, Ben & Max

Gerelateerde artikelen:

• Lyngenfjord, een verjaardagscadeau, deel 2
• Lyngenfjord Noorwegen, een verjaardagscadeau
• A week fishing in Lyngseidet, Norway
• Vistrip Lyngseidet Dag 3,4,5
• Vistrip Lyngseidet dag 1