“Riefiskje”, een jaarlijkse familietraditie!
Het huwelijk met mijn vrouw leidde ertoe dat ik onderdeel werd van een Friese familie. En deze familie heeft een rijke vishistorie. Bijna alle mannen zijn geïnteresseerd in het vissen op snoek en daaruit heeft zich een leuke traditie ontwikkeld: de jaarlijkse familie viswedstrijd. In goed Fries doorvertaald naar: Riefiskje! Omlijst met officiële reglementen, een roulerend organisatie-comité en een wisselbeker voor de winnaar. Diezelfde winnaar wordt tijdens het afsluitende diner vrijgehouden van kosten door de overigen: je wint dus feitelijk je eigen diner. De beker wordt gegraveerd met de namen van de winnaars en al sinds 1998 prijken de namen er nu op. En ik weet niet meer hoeveel jaren voor de ingebruikname van de beker we ook al samen visten: een echte traditie dus!
De wedstrijd bestaat uit twee afzonderlijke dagen. Winnaar is degene die conform de reglementen op één dag de meeste punten heeft gevangen. De tweede dag wordt afgesloten met het gezamenlijke diner. Over het algemeen zoekt het organiserend comité een kruispunt van kanalen of sloten in het Friese land van waaruit er langs de sloten gelopen wordt met lange telescoop werphengels, een drietal kleine dobbertjes, loodje, stalen onderlijn en takel. Soms zelfs nog een snoekketting en in plaats van takel een enkele haak. Schepnet en thermoskan in de rugzak, aasvisketel in de hand en lopen maar: prachtig gezicht! Het leuke is dat je op deze manier met een aantal kunt bijpraten maar tegelijkertijd het overzicht verliest wat de wedstrijd weer spannender maakt. Gedurende de dag wordt er met de auto’s een tweetal keren verkast.
Dit jaar verliep anders dan andere jaren. De eerste wedstrijddag in oktober kende een vervelend verloop. Er werd gevist in de buurt van Dokkum. Tijdens een aanbeet (die al na 10minuten na aanvang kwam) verloor Frans zijn evenwicht en gleed in het water, kopje onder! Hilarische taferelen, gelach alom! Dat werd echter wat minder toen bleek dat betrokkene er niet uit kon komen. En het werd al helemaal minder toen bleek dat betrokkene zijn schouder uit de kom had en naar het ziekenhuis in Dokkum moest. Nog steeds drijfnat……. Deze dag eindigde dus wat eerder dan verwacht en betekende de uitschakeling van Frans voor de eindoverwinning (3 weken mitella).
Het resultaat was ook dat de tweede dag spannender begon dan ooit. Deze dag moest het gebeuren. Er was afgesproken in Bant in de Noordoostpolder. ’s Ochtends om 0830uur verzamelde iedereen, kop koffie (in het Fries: “bakje koffie”) en werd de dag begonnen. Al vrij snel wist Symon een snoek te haken (72cm) dus dat gaf goede moed. Ikzelf probeerde het deze dag met kunstaas. Ik had goede resultaten gehoord van een vismaat die in zijn wateren in de polder in korte tijd vele snoeken wist te pakken op jerkbaits, shads en sliders. Ik had daarom een arsenaal aan kunstaas in mijn tas gestopt. Een uur later haakte Symon opnieuw een vis, en een goede! Een dikke kop kwam al snel boven water en omdat hij op een ongelukkige plek stond was hulp nodig. Helaas leidde de combinatie van gedrevenheid (vis te snel naar de kant en te hoog uit het water) en de afstand ertoe dat de vis losschoot voor de hulp er was. Het was maar goed dat het op dat moment niet onweerde want met de woorden van dat moment was de bliksem zeker op hem ingeslagen……..
Duidelijk werd wel dat de vis niet los was. Want na twee uur met zes man slechts twee aanbeten is natuurlijk niet veel. Sneller dan gebruikelijk werd er daarom verkast. En wel richting Swifterbant. Maar ook daar hetzelfde liedje, de vis wilde niet. Daarnaast was het op dat moment ook gaan regenen dus opnieuw werd besloten te verkassen, nu richting Rutten. Daar wist Sander een kleine snoek (52cm) te bemachtigen maar het moge ondertussen duidelijk zijn: de winnaar zou degene gaan worden die of meerdere vissen of één grote vis zou pakken. Uiteindelijk werd besloten om een uur voor het donker nog naar een groter kanaal bij Lemmer te gaan, vlakbij de plaats waar we zouden eten. Daar gebeurde het dan toch. In het laatste uur wist Ben een vis van 97cm te landen, een dikkerdje! En Sander pakte zijn tweede van de dag (72cm). Dus was het Ben die de dag op zijn naam schreef en Symon die zijn overwinning uit de handen liet glippen. Nu zullen er lezers zijn die denken: “huh, één vis van 97cm wint van twee vissen van respectievelijk 52 en 72cm?” Ja, dat klopt. Want de puntentelling is zo gemaakt dat naarmate de vis groter is je er relatief meer punten voor krijgt. Een wiskundig huzarenstukje van twee slimme neefjes!
De dag eindigde in het donker. Het was taai: vier snoeken op de hele dag met zes man. Een reden was moeilijk aan te wijzen. Het enige dat mij was opgevallen was dat het winterpeil net in de polder leek te zijn gekomen en dat voor het bereiken van deze lagere waterstand het water heel bruin was geworden door de stroming.
In ieder geval was het diner gezellig. Officiële overdracht van de beker door de winnaar van vorig jaar (Rapke) aan de winnaar van dit jaar (Ben). Veel ouwe koeien uit de sloot, pesterijen richting degenen die niets hadden gevangen en plannen maken voor volgend jaar.
Riefiskje: snoeken op zijn Fries, beschreven door een Hollander!
Leuk leuk leuk!