Last minute

De kieuwgreep vanuit een andere hoek

Het is kerstvakantie, twee weken maarliefst kreeg ik van mijn baas. Dat wordt een goede balans tussen vissen en verplichtingen, zo had ik in gedachten. Geen ijs, niets houdt me tegen… Of toch? De voorspellingen zijn bar en boos. Wind, storm, regen… Allemaal ingrediënten om ook zonder ijs niet op pad te kunnen.

Net voor de kerstdagen wordt ik gebeld door Pieter Bas. Of we eindelijk weer eens een visdag in kunnen plannen. Ja ik wil wel, maar het weer… Dan vertelt Pieter Bas dat er nog 2 dagen groot water op het programma staan. Overnachting is geregeld en een heel clubje baarsvissers is van de partij. Ik aarzel, ga geen takke eind rijden als de visserij (lees het weer) verre van optimaal zijn. Dan, tijdens de kerst, zie ik dat er weinig wind voorspeld wordt de dag na kerst. Ik moet dit gewoon doen, via de telefoon wordt alles afgesproken en de volgende ochtend zit ik in de auto.

Twee uur en een kwartier zegt de Tomtom. Terwijl Nervecell lekker door de speakers beukt kachel ik stevig door. Eenmaal op locatie zie ik Bernd, Rens en Pieter Bas al staan. Even later is ook Sanne van de partij. Club compleet, bellyboats oppompen en gaan!

De stek voor vandaag is een enorme ondiepe oeverzone. Geen talud, héél veel zand en af en toe wat mossels of plantjes. Niet de eerste stek waar je aan denkt zo midden in de winter, maar de baarsvissers weten wel beter. Het blijft een zeer gave visserij zo werpend op het grote water. Lijkt eigenlijk best veel op het snoekvissen, gewoon hard doorbikkelen voor spaarzame aanbeten. Die zijn dan echter wel afkomstig van grove vissen!

Oké, die laatste 25 pond moet je er in geval van een baars dan zelf bij denken, maar knokken kunnen ze! Sterker nog, zouden baarzen de meter halen dan dacht niemand hier in Nederland nog aan snoek, denk ik zomaar.

De kieuwgreep vanuit een andere hoek

 

Een klein pruthoekje in de haven levert Bernd deze zeer fraaie snoek op

Ik wordt nogal vreemd aangekeken als ik op het wijd een 6” Salty shaker aan de bijhengel laat zakken. Moet het allemaal weer zo lomp groot? Euh groot? De heren baarsvissers zijn duidelijk weinig gewend en ik leg ze uit dat juist deze maat shad op de bijhengel vaak erg in trek is bij de snoekbaarzen. Altijd leuk als die vertwijfelde blikken snel weggenomen worden door enige vorm van bevestiging, en die komt al binnen tien minuten. Een snok die ik door mijn hele bellyboat voel dreunen, gevolgd door een leuke snoekbaars.

6″ Salty Shaker, altijd goed op de bijhengel

Bernd, Rens en Sanne hebben er aardig de gang in terwijl Pieter Bas en ik wat rustiger aan doen. Je kunt de vis hier echt overal verwachten en zodoende gaan we liever voor een wat secuurdere visserij dan dat we grote hoeveelheden water half afvissen. Toch lijken de speedbellyboaters het spelletje aardig door te hebben, want vooral Rens scoort een aantal fraaie vissen na elkaar. Stuk voor stuk dikke baarzen van ver over de 40.

Rens gaat als een speer vandaag

 

Mooie double voor Rens en Sanne!

Ik trappel even naar de kant voor een korte sanitaire stop en stap dan terug in de bellyboat. Krap 1,5 meter water onder de boot en veel stenen, zodoende laat ik mijn bijhengel nog even niet zakken. De shad hangt een kleine 30cm onder het oppervlak, ik kan de wartel van de onderlijn nog net zien. Dan flitst deze ineens onder en in een fractie van een seconde verdwijnt ook de hengeltop ver onder water. Ik hijs hard aan en zie tot mijn verbazing direct een mooie snoekbaars in het oppervlak. Gave aanbeet!

Ook ’s winters blijven er altijd snoekbaarzen ondiep jagen

Ik zie in de verte Sanne en vooral Rens nog een paar dikke baarzen landen en onthaken. Dat wil ik ook! Ik vis met dezelfde shad als Rens, maar doe kennelijk toch nog iets verkeerd. Als ik zijn mannier van binnenvissen een tijdje bestudeer zie ik dat hij behoorlijk sneller vist dan ik. Zou dat de truc zijn? Na een half uur wordt mijn inzet beloond met een droge knal. Echter, niet tijdens het binnenvissen maar op het moment dat de shad na landing richting bodem zakt. Een meer dan welkome dikke 40er, maar nu weet ik nog steeds niet of ik het goed doe?!

Chartreuse of Limetreuse moest het zijn vandaag!

 

Lunch, altijd een fijn moment

Tegen de klok van enen besluiten we even naar de wal te gaan voor een broodje en drankje. Altijd goed voor de concentratie, maar zeker ook voor de gezelligheid. Er wordt een klein half uur geouwehoerd maar dan zie je langzaamaan iedereen toch wat zenuwachtig worden. Het water lonkt en ik sta helemaal op scherp. We hebben nu de wind mee, terug naar de haven, en ik besluit me dan ook gewoon uiterst traag terug te laten driften terwijl ik alles af gooi. Al snel pakt Sanne een mooie baars, daar lag ik net nog! Het is een psychologisch spelletje soms dat vissen. Nee je doet niets verkeerd. Gewoon doorgooien. Hij komt wel, etc etc…

Na een half uur komt de verlossende beuk, precies zoals ik hem wilde. Een heerlijk gemok op afstand verraad dat dit een beste baars betreft. Een gevoel van voldoening als ik de vis land. Pieter Bas ligt in de buurt en schiet wat foto’s. Hij wacht nog steeds op zijn eerste beet van de dag en dat is best frustrerend. Als ik op mijn daarop volgende worp een nog veel hardere beuker krijg zie ik zijn gezicht betrekken.

Frustratie en geluk liggen zij aan zij blijkt maar weer, terwijl ik een megabaars uit het water til zie ik Pieter Bas driftig in de rondte gooien. Misschien liggen er nog meer? Het heeft vaak genoeg een bonusvis opgeleverd. Vandaag zit het hem gewoon niet mee. Ik leg de baars op de plank. 50cm maarliefst, wat een schoonheid!

 

Twee worpen twee vissen, 46 en…

 

Een prachtige 50er!

De uren die daarop volgen zijn taai. Rens is eigenlijk de enige die vis blijft vangen gedurende de hele dag. Met een aasvisje op zijn bijhengel-shad trekt hij nog een paar snoekbaarzen over de streep. Ook Sanne pakt er ééntje. Langzaam naderen we de haven, het begint reeds te schemeren. In het havenkanaal zie ik Sanne de haak zetten. Toch nog een mooie dikke 40er baars! Kort erna zie ik ook Bernd met een kromme hengel. Sinds die vlotte snoek vanochtend heeft ook hij nooit meer een beet gehad. Reden temeer om zeer tevreden te zijn met zijn 44-er.

Bernd met zijn baars!

Het is een dag van grote verschillen. 21 Vissen totaal, op 2 vissen na door 3 man gevangen. Pieter Bas gaat helaas visloos van het water. Het is onbegrijpelijk, want iedereen doet toch ongeveer hetzelfde. Zijn het dan de details die het verschil maken? Soms lijkt vissen gewoon oneerlijk. Er is eigenlijk maar één ding echt belangrijk en dat is blijven geloven. Vang je dan niets, dan ligt het in ieder geval niet aan jou.

 

Ook Sanne ving een serie fraaie vissen vandaag

Groet,
Volkmar

 

Gerelateerde artikelen:

Dit vind je misschien ook leuk...

4 reacties

  1. Volkmar schreef:

    Jesse,

    Goed voornemen, doe Richard de groeten van me. Die kneitersnoekbaars hier op de IJssel vangen wordt een erg lastig verhaal, maar niets is onmogelijk natuurlijk… Wie weet… Dagje IJsvogels kijken (lees mooie omgeving, geen ruk vangen) is ook niet verkeerd :)

    Groet
    Volkmar

  2. Jesse Hebing schreef:

    Nou dan spreken we af dat ik de bellyboat een keer ga proberen (kreeg toevallig vandaag een uitnodiging van Richard van Fish Inn!) en dat jij deze winter nog de rivier op gaat op jacht naar zo’n dikke winterbak! haha

    gr Jesse Hebing

  3. Volkmar schreef:

    Jesse,

    Bedankt voor je reply. Ik kan je maar een tip geven en dat is om die bellyboat eens te proberen! Hoewel ik bootvissen helemaal het einde vind, mag ik toch graag met enige regelmaat in de bellyboat stappen. Haast bestaat niet in de bellyboat, je kunt gewoon nergens (snel) heen en dus zul je optimaal moeten genieten/beleven op de plek waar je ligt. Dit geeft toch wel een heel bijzonder visgevoel!

    Zie ook mooie snoekbaarzen van jou voorbij komen de laatste tijd. Gaaf hoor! Dat is dan weer iets wat ik nooit doe, ’s winters op de rivier. Moet een machtig gevoel zijn zo’n rivier 90er op verticaalmateriaal!

    Groet
    Volkmar

  4. Jesse Hebing schreef:

    Hoi Volkmar,

    Heel leuk verhaal van een volgens mij hele leuke visserij. Zelf nog nooit vanuit een bellyboat gevist maar het lijkt me heel intens.

    Mooie beschrijving van hoe dicht frustratie en geluk soms naast elkaar liggen. Iedere visser maakt dit geregeld mee. Het lijkt soms inderdaad echt op details aan te komen maar misschien is het wel net zo vaak zo dat degene die vangt geconcetreerder en zonder twijfel vist en daardoor net het verschil weet te maken.

    Ben overigens laatst pas door iemand op deze site gewezen en moet zeggen dat er leuke en interessante verhalen op staan. Wat mij betreft een goede aanvulling op het mij reeds bekende arsenaal!

    gr Jesse Hebing

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *