Vissen en niks anders
Enkele weken geleden plaatste Hendrik Jan het verslag van een dagje roofbleien. Die dag hebben we ook de nodige beelden geschoten met mijn Olympus Tough TG610, wiens waterdichte eigenschappen goed van pas kwamen. Een nieuw PR voor HJ, een aanbeet op film en verder een goed beeld van de heftige omstandigheden.
Druk, zo kan ik de afgelopen maand het beste omschrijven. Zowel op visgebied maar vooral op persoonlijk vlak is er veel gebeurd en veranderd, zodoende is er geen tijd geweest om verslagen te maken. Bij deze dan ook een update van de afgelopen maand. Hard werken voor de vis en vooral ook om vistijd te vinden. Zo’n verzamelverslag geeft wat dat betreft dan ook een vertekend beeld, want in zijn totaliteit was het taai tot slecht. Toch kwamen er hier en daar wat fraaie vangsten voorbij.
De wekker gaat af om 3 uur. Bram en ik proberen vandaag vanaf het aller eerste schemer te vissen, kijken of we een grove snoekbaars of snoek een ontbijt kunnen serveren. Oefff, ga vaker om 3 uur naar bed, dan dat ik dan opsta, maar 2 koppen koffie later komt de motor opgang, thermos vol, brood smeren, spullen pakken, trailer achter de auto, om kwart over vier staan we bij de trailerhelling. Wie schetst onze verbazing als we in het “net-niet-meer-donker” Volkmars auto zien staan – altijd baas-boven-baas, hij had de wekker om 2.30h staan !? We bellen hem –...
Gelukkig! Na een maand van frustratie, karpers, graskarpers
en harders die zich niet lieten vangen, mogen we weer op echte vissen jagen!
Heerlijk! Half roofvissend Nederland pleit voor afschaffing van de gesloten
tijd. Enerzijds ben ik het er mee eens maar anderzijds, dan is dit gevoel wel weg!
Het gevoel wat iedere roofvisser een week lang bezig houdt, een gevoel wat
misschien wel slapeloze nachten bezorgt. Ik vind het ergens wel goed zo
eigenlijk…
Zomerse omstandigheden. Overdag op kantoor kijk ik jaloers naar buiten, wat een heerlijk weertje keer op keer. Oké, over 1,5 maand baal ik wanneer het dit weer is en ook nu baren de sterk stijgende watertemperaturen mij al enige zorgen voor de periode na 28 mei, maar het biedt zeker kansen voor een leuke en gevariëerde visserij, zo in het gesloten seizoen.
Baarzen, het zijn en blijven misschien wel de stoerste rovers van Nederland. Want hoewel mijn voorkeur toch echt bij snoek ligt, mag ik ook erg graag op baars vissen. Dat baarzen doe ik dan wel het liefst gericht werpend op de echt grote exemplaren, en dan vooral op groot water. De visserij lijkt dan best op mijn snoekvisserij. Taai, een kwestie van doorzetten. Hopelijk beloond worden met iets moois. Elke vis is er één om trots op te zijn dan, er is voor geknokt. Dat is vissen!
Snoeken, daar keek ik me toch een potje naar uit! Verscheidene sessies dit jaar en eind vorig jaar liepen uit op niets en vaak ook frustratie. Vandaag ga ik weer eens met Sander op pad. De afgelopen maanden hebben we vier keer samen gevist. Vier keer was het ruk… Zonder over te willen lopen van arrogantie kan ik toch best stellen dat we ze beide over het algemeen behoorlijk kunnen raken, maar samen vissend zit het gewoon steeds niet mee.
Op vrijdag gaat de telefoon, het is Roel die vraagt of ik zondag wat te doen heb. Na alle verhalen willen hij, John en Michel het graag proberen op de stekken waar Hendrik Jan en ik zo goed hebben gevangen, afgelopen dinsdag. De raderen boven draaien op volle toeren, ouders nemen de auto mee, als ik met de trein ga moet het lukken, zaterdagavond afreizen naar Roel, zondag vissen, zondagavond… Ja ik kan!
Terug gekomen van een heerlijke vakantie kriebelt het behoorlijk. Er moet weer gevist worden en rap ook. Zaterdagavond doe ik al een poging om een roofblei te vangen, maar net als eerdere vruchtenloze sessies levert het enkel een paar windes op. Het uitzicht op vismoordende Polen en de constante regen maken het vissen er niet leuker op.
Dinsdag en woensdag heb ik ook een visdag gepland. Woensdag met André, dinsdag staat voorlopig nog open….
De aankondiging van opnieuw een bloedhete dag en het succes van Hendrik-Jan met het vangen van supergrote graskarpers maakt dat ik er zelf ook op uit wil trekken om zo’n monster te vangen! Ik ben deze dag alleen. Dat gebeurt niet vaak maar soms vind ik dat ook wel lekker. Zeker na een hele drukke tijd op mijn werk kun je dan even bijkomen en het vissen op karper is dan ook nog extra relaxed. Geen gedoe met boten en trailers en tassen vol met kunstaas sjouwen. Nee, gewoon lekker de spulletjes in je auto en bij de visplek de...
Wat doe je wanneer op zaterdag Oranje tegen Japan speelt om half twee, de weersverwachting buien en een windje vier tot zes aangeeft? Juist ja, dan zet je de wekker op drie uur en zit je in de auto met de boot er achter samen met de buurman om kwart voor vier richting trailerhelling. We gaan naar een water waar in het nieuwe seizoen nog niet veel gevangen is, maar wat er gevangen is beslist de moeite waard was. Voor mijn buurman Ruud is het de opening van het seizoen. Ruud valt beslist in de categorie “beter een goede buur...
Thuisgekomen na die prachtige opening start ik mijn pc op. Timon heeft een zip bestand met foto’s klaar en na wat vismaten gesproken te hebben besluit ik nog even een paar uurtjes slaap te pakken. André komt ’s avonds laat aan en we zullen de zondag en de maandag samen vissen. Zondag op de rivier en aangrenzende plassen, maandag laten we even afhangen van de vangsten.
Eigenlijk zou er vrijdag al gevist worden. Een dagje bikkelen op grote snoek, samen met André werd uiteindelijk toch maar weer afgeblazen. Er werd extreem winterweer voorspeld en daarnaast bleek de beoogde stek op het laatste moment ook dicht te liggen door opkruiend ijs. Gelukkig kon ik, indien nodig, ook de zaterdag op pad en dus werd er snel een nieuw plan gemaakt.
Nederland is ‘in de ban van’ het ijs. Files op de snelwegen en zenuwachtige vissers die echt niet meer weten waar ze nog kunnen vissen. Zelfs de grootste wateren koelen behoorlijk af en het vissen wordt er niet bepaald makkelijker
op. Na de paar mooie sessies die ik dit voorjaar met André beleefde, jagend op grote baars, hadden we direct besloten dit vaker te gaan doen. Groot water en dus nu een van de weinige vismogelijkheden. Een flink
eind rijden, maar gelukkig kunnen we op mijn studie adres slapen. Dat deelt de reis al aardig op…
Zes november 2004 is een dag die nog steeds vrij helder in mijn geheugen staat. Samen met Steef Meijers, Bernd, Bard en Han van den Eertwegh zouden we een aantal grote rivierplassen gaan bevissen. Voor mij een eerste kennismaking met het verticaalvissen en bovendien had Steef mij mijn eerste 40+ baars beloofd
