Vissen en niks anders
Thuisgekomen na die prachtige opening start ik mijn pc op. Timon heeft een zip bestand met foto’s klaar en na wat vismaten gesproken te hebben besluit ik nog even een paar uurtjes slaap te pakken. André komt ’s avonds laat aan en we zullen de zondag en de maandag samen vissen. Zondag op de rivier en aangrenzende plassen, maandag laten we even afhangen van de vangsten.
Negenentwintig mei, de dag waar veel roofvissers naar uitgekeken hebben de laatste maanden. Persoonlijk heb ik mij prima vermaakt met een serie mooie karpers, veelal op de korst gevangen. Toch ben ik blij dat we weer mogen. Want dat het snoekvissen op nummer één staat spreekt voor zich lijkt mij!
Na zeven jaar Poldersnoeken.nl is het tijd voor wat anders. Vanaf heden kom ik het Dutchanglers team versterken en de website voorzien van de nodige verslagen en artikelen.
Het zoveelste weekend van twijfel, nou ja twijfel, wanneer ik vrijdagmiddag uit het werk een rondje om rijd met de auto om een aantal wateren te bekijken weet ik het eigenlijk al wel zeker. Weer een weekend niet echt vissen, er ligt gewoon nog té veel dicht. Misschien nog een middagje meepakken, neem ik mezelf voor. Zaterdagochtend maar gewoon lekker uitslapen dan. Helemaal niet verkeerd, al jeukt het toch wel behoorlijk. Een blik op de buienradar doet de jeuk omzetten in frustratie. Nee hé! Hele ochtend mooi weer geweest en ’s middags komen de buien. Sneeuwbuien nota bene! Had ik...
Eigenlijk zou er vrijdag al gevist worden. Een dagje bikkelen op grote snoek, samen met André werd uiteindelijk toch maar weer afgeblazen. Er werd extreem winterweer voorspeld en daarnaast bleek de beoogde stek op het laatste moment ook dicht te liggen door opkruiend ijs. Gelukkig kon ik, indien nodig, ook de zaterdag op pad en dus werd er snel een nieuw plan gemaakt.
Het blijft maar bij vriezen, sneeuwen en andere winterse ellende. Een keertje sneeuw is leuk, net als een weekje ijs, maar zo langzamerhand begint het me toch behoorlijk de keel uit te hangen allemaal. Had ik gehoopt
net voor het vervolg van mijn studie nog een paar dagen flink te kunnen vissen, het lijkt bijna niet te mogen. Snoekvissen is al helemaal geen optie en zodoende blijven het nog even stekels in plaats van tanden
op deze website.
Nederland is ‘in de ban van’ het ijs. Files op de snelwegen en zenuwachtige vissers die echt niet meer weten waar ze nog kunnen vissen. Zelfs de grootste wateren koelen behoorlijk af en het vissen wordt er niet bepaald makkelijker
op. Na de paar mooie sessies die ik dit voorjaar met André beleefde, jagend op grote baars, hadden we direct besloten dit vaker te gaan doen. Groot water en dus nu een van de weinige vismogelijkheden. Een flink
eind rijden, maar gelukkig kunnen we op mijn studie adres slapen. Dat deelt de reis al aardig op…
Zes november 2004 is een dag die nog steeds vrij helder in mijn geheugen staat. Samen met Steef Meijers, Bernd, Bard en Han van den Eertwegh zouden we een aantal grote rivierplassen gaan bevissen. Voor mij een eerste kennismaking met het verticaalvissen en bovendien had Steef mij mijn eerste 40+ baars beloofd
Op zaterdag brengen Judith en ik ons jaarlijkse bezoek aan de Hengelsport en Visbotenbeurs in Utrecht. Even rondneuzen en vooral bijkletsen met kenissen uit heel het land. Toch appart hoe je sommige mensen slechts enkele keren per jaar tegenkomt, maar toch lijkt te kennen. Gesprekken gaan als vanzelf en er wordt altijd wel afgesproken ‘weer eens te gaan vissen’. Dit komt er helaas niet altijd van, maar dan spreken we de volgende beurs gewoon weer af…
Gedurende de week hebben Hendrik Jan en ik regelmatig contact. We willen een nieuw water gaan verkennen
en de zondag komt qua planning het beste uit. Qua weer echter totaal niet blijkt al snel, want wat een regen en wind worden er voorspeld. Ook voor de zaterdag voorspellen ze flinke wind en dus gaat ons plan over. Gelukkig leven we in een land waar de vismogelijkheden bijna eindeloos zijn en zo komen we al snel op een mooi alternatief. Een dag verticalen op wateren met zowel kans op aantallen als formaten. Vooral dat laatste staat mij wel aan.
Vorig weekend was de visserij taai. De BellyBoatDropShot dag was reuze interessant en de snoekbaars, zij het vooral de mini’s, werkten aardig mee. De snoeken dachten er een dag later echter heel anders over. De nieuw ‘ontdekte’
meertjes werden bevist met de bellyboat maar op twee snoeken en twee missers na bleef het akelig stil. Toch hebben we genoten van de prachtige natuur om ons heen. Het hoeft niet altijd prijs te zijn.
Vrijdagmiddag. Het is zo ver. Het jaarlijkse Total Fishing weekend staat voor de deur en dit jaar doe ik weer mee. Spullen worden gepakt en even later zit ik in de auto voor een twee uur durende rit naar het zuiden van het
land. In Venlo pik ik Bard Borger op, waarna we onze weg vervolgen naar D’n Bongerd, thuisbasis van de TF cup dit weekend.
Een nieuw weekend dient zich aan. Daar hoort natuurlijk een nieuwe visdag bij. Al vanaf maandag had ik enorme zin om weer het water op te gaan. Die laatste visdag smaakt naar meer. Toch roept de roofblei ook. Normaal
zou ik er al tientallen gevangen hebben. Dit seizoen gaat het anders. De veelal lage waterstand heeft ze op non actief gezet en en ik geloof niet dat ik er veel meer dan tien gevangen heb dit seizoen. Daar moest ook maar eens wat aan gedaan worden dus…
Soms heb je van die dagen dat je even boven jezelf uit lijkt te stijgen. Je voelt op de een of andere mannier precies aan wat de vis wil, of hebt gewoon een enorme dosis geluk in je schoenen. Alles lijkt te lukken en het wordt een regelrechte topdag. Vandaag was weer zo’n dag en ik was de gelukkige. Absurd genoeg was dat geluk geheel eenzijdig, want voor André werd het een taaie bedoening. Dit resulteerde in een extreme einduitslag…
Na een half uur rijden moeten we volgens de kaart in de buurt komen. Koen en ik hadden op Google Maps al even gekeken en zagen dat er geen enkele weg direct aan het meer eindigt. Des te mooier natuurlijk, want dan is er ook geen trailerhelling en wordt er vanzelfsprekend niet of nauwelijks gevist. We zoeken een tijdje rond en dan zegt Herman het gebied te herkennen. Als we hier afslaan komen we bij het water. Zo gezegd zo gedaan…
