Vissen op La Palma (deel 1)
“Als vissen in je bloed zit” van Jacques Schouten heb ik van voor naar achter en van achter naar voren gelezen. Reizen en vissen is een combinatie die mij erg aanspreekt en mijn passie voor beiden bracht me al op vele mooie plekken. Mooie herinneringen met als aandenken de vele foto’s geven me vooral tijdens dit belachelijke “voorjaar” telkens weer een glimlach op mijn gezicht.
Enthousiast geworden door de verhalen van Schouten speelde zo’n twee jaar geleden het idee om ook eens een poging te wagen om vanaf het strand zo’n even primitieve als brute rog te vangen. Ik ging dan ook op onderzoek uit naar de Nederlander René Flohil die op La Palma woont en waar Jacques een paar keer mee was wezen vissen. Op internet vind je werkelijk alles maar toch kon ik René niet vinden. Wel kwam ik terecht op een site van Taco Meeuwsen die ik nog kende uit de tijd dat ik nog meedeed aan het Snoektoernooi in Vinkeveen van Hotel Café het Meertje, ergens in de 90-er jaren. Ik stuurde hem een mail en kreeg prompt antwoord met een mailadres van René. Ondertussen had ik bij de verschillende “Dutchanglers” als eens een balletje opgegooid of ze het zagen zitten om een weekje te strandvissen op roggen op La Palma. Er was niet veel overtuigingskracht voor nodig om ze enthousiast te krijgen en begin 2011 stuurde ik René dan ook een mail of we dat jaar nog met 4 man naar La Palma konden komen om daar een week te strandvissen.
Eerste contact met René Flohil
Binnen enkele dagen kwam het antwoord. Deze begon als volgt: Hola Michel. Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik zit niet te wachten op groepjes vissers. Ik heb het liefst mensen die ons mooie eiland La Palma op haar waarde weten te schatten en daarnaast ook eens af en toe zouden willen vissen. Een vakantie met de vrouw past dus beter in dat plaatje. (…).
Dus… Dat ging “dus” even niet door en de plannen werden in de koelkast gezet. Toch zwierven mijn gedachten nog regelmatig over het strand van La Palma waar ik in hevig gevecht was verwikkeld met een pre-historisch monster. Omdat mijn vrouw meestal wel te porren is voor een weekje zon, zelfs als ze me daarbij af en toe moet missen omdat ik druk ben met vissen (misschien juist wel daarom;)) sprak ik begin 2012 het onderwerp “La Palma” thuis aan. Dit onderwerp werd niet afgeschoten waarop ik het weer aandurfde René een mail te sturen waarin ik enkele vragen stelde over de beschikbaarheid, de visserij en wat andere informatie. Enkele dagen later kreeg ik antwoord en langzaam maar zeker groeide het idee eind 2012 naar La Palma te vliegen voor een combi- vakantie van zon, rust, natuur en natuurlijk vissen. Omdat ook HJ met zijn familie wel trek leek te hebben in een weekje weg werd het plan opgevat om samen met de de Verheij’s te gaan.
Die plannen werden uiteindelijk toch gewijzigd. En zo vertrok ik begin december alleen met HJ naar La Palma. Jaques Schouten himself had René inmiddels verzekerd dat HJ en ondergetekende best wel relaxt zijn en redelijk te pruimen (de leugenaar…;). Hierdoor hij had ingestemd met het feit dat we toch echt voornamelijk voor de visserij kwamen. Tot René zijn eigen verbazing had ik zelfs met hem afgesproken om 5 dagen op een rij te vissen, iets wat hij eigenlijk nooit doet. Vissen doet René erbij omdat hij het wel leuk wil blijven vinden. Gelijk heeft ‘ie.
Kennismaking met La Palma
Op de morgen dat we vertrekken is het toch nog spannend. Volgens de KNMI gaat er veel sneeuw vallen. Met als gevolg verwachte vertragingen en zelfs vluchten die gaan uitvallen. Omdat we heel vroeg vliegen (6.00 uur) hebben we echter mazzel want vlak voor de hevige sneeuwval begint kiest ons Transavia toestel luchtruim richting het zonnige zuiden. La Palma here we come!
Zo’n 4 uur later landen we op de luchthaven Santa Cruz de La Palma die vlak aan de kustlijn is gelegen. Tijdens de landing hebben we al een eerste indruk opgedaan van dit kleine maar zeer hoge vulkanische eiland dat ca. 3 miljoen jaar geleden is ontstaan. Nadat we onze koffers van de band hebben gehaald ( we hebben alleen reishengels bij ons en hoeven dus geen kokers te vervoeren) lopen we richting de “Car Rental” waar een Hyundai i2o voor ins klaar staat. Deze brengt ons in iets meer dan een half uur van de oostkant van La Palma naar Tazacorte, gelegen aan de westkant. Daar maken we voor het eerst kennis met René, Patricia en de ouders van René die tijdelijk over zijn vanuit Nederland. Gekleed in een korte broek en T-shirt drinken we in zijn tuin wat fris en praten over van alles en nog wat. Dan loopt René met ons mee naar ons huisje. De huisjes van René zijn prachtig gelegen in een weelde van planten, bloemen en rust. Zes uur na het opstijgen zijn we aangekomen in een andere wereld. Die middag doen we boodschappen en brengen we onze spullen in orde. We spreken met René af de volgende ochtend om 7.00 uur te vertrekken voor onze eerste dag strandvissen.
De eerste dag vissen
Door het tijdverschil van 1 uur zijn we al vroeg wakker. We hebben dan ook ruim de tijd voor een ontbijt. Het is nog donker als René ons ophaalt. We rijden achter hem aan naar het strand, een ritje van zo’n 15 minuten. Daar aangekomen vervoeren we in een kruiwagen ons hengelmateriaal en een koelbox gevuld met ons aas voor die dag van de parkeerplaats naar het strand. Ook een kajak met peddels om het aas uit te varen gaat mee. We zullen vissen met 3 hengels. René heeft zijn 2 zware boothengels voorzien van Penn reels meegenomen. Als derde hengel gebruiken we mijn Shimano Beastmaster 50 lbs reishengel voorzien van een TLD 2-speed reel welke ik in mijn koffer heb meegenomen. Deze is volgespoeld met 80 ponds nylon. De lijnen op de reels van Rene zijn nog een stuk dikker en zwaarder. Aan de hoofdlijn wordt een ca. 2 meter lange onderlijn van 1,25 mm fluocarbon onderlijn gevlochten. Hieraan wordt dmv een crosslock wartel een korte onderlijn voorzien van een grote enkele en weerhaak loze haak bevestigd. Een ankerlood van ca. 300 gram moet de boel goed op zijn plek houden. Waarom weet ik nog steeds niet, maar als ik de montage vol interesse bekijk vraag ik René of hij nooit problemen heeft gehad met die crosslocks (ik namelijk wel). Dit blijkt echter niet het geval, zo stelt hij me gerust.
De enkele haken worden voorzien van ofwel een kop van een Bonito of Tonijn, ofwel van en “smakelijke” hap van ingewanden en kleine stukken vis welke bij elkaar worden gehouden door bindelastiek. René stapt de kano in en terwijl wij met de reel in de vrijloop de lijn lichtjes onder spanning houden vaart hij de hengels één voor één op zo’n 150 meter uit de kant uit. Vervolgens worden de hengels in de steunen geplaatst en de lijnen strak gedraaid. Zo, het wachten kan beginnen. De zon is nog niet over de bergen heen en het is nog behoorlijk fris. Zittend in het zand wachten we op de dingen die komen gaan.
Na voor mijn gevoel ongeveer drie kwartier zie ik de lijn van de rechterhengel, mijn Beastmaster, ineens slapvallen. Ik sprint ernaar toe, ruk de hengel uit de steun en loop hard achteruit om contact te maken. Dat contact komt en voordat ik er erg in heb sta ik met een kromme hengel en een snaarstrak gespannen lijn. Aan de andere kant van lijn wordt geprotesteerd. HJ komt aangesneld met de fighting belt waar de hengel in geplaatst wordt om makkelijker druk te kunnen zetten. “Iets” is duidelijk niet van plan mee te werken aan mijn plan dit richting strand te dirigeren. Enkele keren moet de op 4,5 kilo trekkracht ingestelde slip corrigeren, maar 10 minuten later ligt de eerste rog in de branding. René sleurt de rog, een Longtail Stingray, de laatste meters het strand op. Hiervoor gebruikt hij een speciaal voor dit doel gemaakte stok met een stompe plastic haak die hij precies in het harde gedeelte van de vis kan plaatsen. Hierdoor kan hij de roggen, geholpen door de golven, zonder ze te beschadigen het strand op trekken. In combinatie met de weerhaak loze visserij een erg weidelijke manier van Catch & Release vissen. We maken snel een paar foto’s waarbij ik op veilige afstand blijf van de giftige stekel halverwege de staart. Dan wordt de rog weer de branding in getrokken van waaruit deze coole vis zich snel uit de vleugels maakt. Een prachtig gezicht.
De eerste!
Zo de eerste actie hebben we. De hengel wordt weer klaar gemaakt en nu is het de beurt aan HJ. Die actie laat niet heel lang op zich wachten. Een paar flinke tikken op de top gevolgd door een steeds dieper buigende hengel verraad wederom een aanbeet. Nu kan HJ aan de bak. De vis geeft meer partij dan de eerste en het duurt dan ook even voordat de vis in de branding ligt te klepperen. Het is een vlinderrog, een rog met een korte staart maar enorm brede vleugels. Het valt nog niet mee om deze wonderlijke schepping der natuur fatsoenlijk op de foto te krijgen maar uiteindelijk lukt dit toch waarna ook deze rog weer mag zwemmen. Als we om een uur of 3 s’middags naar huis gaan hebben we in totaal 5 roggen weten te landen waaronder een Longtail Stingray, een Roughtail Stingray, een Koenneus rog en een Vlinderrog. Aan soorten geen gebrek dus.
Michel Rijnberg
Binnenkort deel 2
Beloofd weer een mooi avontuur te worden. Kom maar op met deel 2!