Vissen en niks anders
Augustus alweer. Op vakantie geweest, volgende week begint de lange zit op het werk richting kerst. Ieder jaar is het weer even slikken deze dagen, want voor mijn gevoel eindigt de zomer hier. Oké, niet qua weer misschien, maar de avonden worden elke week weer korter en het aantal gespotte bikini’s per visdag kleiner. De zomer is zo gek nog niet…
De voorspellingen zijn veelbelovend. Nagenoeg windstil, paar graden boven nul en de hele dag zon. Veel beter kun je het niet treffen op het grote water en zodoende is de keuze snel gemaakt. We gaan een dagje achter de kneiterbaarzen van Zuid Holland aan!
Eind oktober, een periode waar ik elk jaar weer de kriebels van krijg. Ruig weer en dikke snoeken zijn wat mij betreft een prachtige combi. Vorig jaar werden er al een paar dagen gesnipperd, om met HJ achter de rovers aan te gaan. Een geslaagde bezigheid en dus waren de plannen voor dit jaar snel gemaakt. Ikzelf nam gelijk de hele week maar vrij. Ideeën zat!
Zondagochtend, 5 uur. De wekker doet wat hij moet doen en ik spring uit bed. Vanmiddag de verjaardag van ‘schoonmoeder’, maar dat wil niet zeggen dat er niet gevist kan worden. Vroeg er op en op tijd er weer vanaf.
De visserij is de laatste weken alles behalve gemakkelijk. Na die weergaloze 21 kilo snoek van eind februari lijkt het wel of ik mijn quota voor dit seizoen behaald heb. Vier vissessies, 0 vissen. Veel volgers, missers, loslaters, het leek allemaal niet te mogen. Het blijft één van de dingen die februari en maart zulke bijzondere vismaanden maken. Alles of niets en niet meer dan dat, in deze maanden.
Een nieuw weekend voor de boeg. Strenge vorst wordt er voorspeld voor de komende week, dan zal het wel weer gedaan zijn met de visserij dus. Ik heb eindelijk mij elektromotor weer paraat na krap drie maand wachten en sta dus te springen om weer met mijn eigen boot op pad te gaan. André gaat mee en we bekijken de mogelijkheden.
Na in de ochtend een judowedstrijd te hebben bijgewoond en ’s middags de verjaardag van de opa van Anita te hebben gevierd koppel ik bij thuiskomst snel de boot achter de auto. John heeft voor de avond een huisje geboekt en het plan is om de andere ochtend eens fanatiek achter baars en snoekbaars aan te gaan op groot water. Bij aankomst zijn John en Roel net de boot aan het traileren blijkt uit ons telefonische kontakt en ik haal daarom vast de sleutel op en maak het eten klaar. Een flesje witte wijn wordt ontkurkt en terwijl de kachel...
Eindelijk! Een nagenoeg windstil weekend in de vooruitzichten. Dat ik op zaterdag met HJ zou gaan vissen stond al vast, maar een precieze omschrijving van het ‘vangplan’ stond nog niet. Niets leukers dan gedurende de week dit plan in een vorm te gieten. Gezien de weersvoorspelling zijn we er al snel uit dat het groot water gaat worden. Takke-eind rijden, maar deze kans kunnen we domweg niet laten schieten.
Vandaag gaan we drie man sterk achter de baarzen aan. Met de bellyboot het grote water op, waar we ook een goede kans maken op snoek en snoekbaars. Een eerste aanblik in de haven is niet bemoedigend. Door alle regen van de laatste tijd is het water veranderd in een grote modderpoel.
Het is dinsdagavond. Nog even afwassen en dan bezig met het verslag van afgelopen zondag. “Ik ruik een brandlucht”, zegt Judith. Een klein uur later moeten we ons huis uit. De kamer vult zich langzaam met rook en stank…
Het weekend, zo rond de 20ste oktober. Mysterieuze krachten zorgen er voor dat juist dan de echt grote snoeken los gaan. Maar, je moet wel de juiste weersomstandigheden treffen. Als alles klopt kunnen er bizarre dingen gebeuren. Wat te denken van een doublet 120ers op één dag? Hendrik Jan en ik beleefden het, twee jaar geleden.
Afgelopen Kerst hebben we op ons werk in iedere vestiging een Kerstboom neergezet. Daar mocht iedereen een wens in ophangen, voor een collega. Eén van die wensen kwam van Saskia; zij wenste dat Eric samen met vismaat Laurens weer kon vissen na een drukke periode. Nou, dat was duidelijk; die wens kan ik wel in vervulling laten gaan. En zo ging ik met twee collega’s het water op, hun wens invullen: een metersnoek, en liefst een monstersnoek. Eric en Laurens zijn van huis uit karpervissers. En dat doen ze zeer succesvol. Roofvissen is voor hun meer “van vroeger”, en dan...
Eind augustus. Ik heb zowaar één zomerse visdag en één zomerse visavond achter de rug. Of ik er echt mee zit? Nee toch liever dit dan weken lang dertig graden. Bovendien klaagden we in april nog over extreme warmte en droogte. We wilden water en hebben het, wat doen we? Juist… zeuren… :)
Al een tijdje hebben we binnen het Dutchanglers groepje het erover om een nieuw water te gaan proberen, gericht op metersnoek. Het blijft uitdagend om nieuwe plekken te vinden. Roel en ik gaan een gokje wagen. We gaan op (heel) groot water een dagje “ronddobberen”, gericht op snoek en snoekbaars. De laatste tijd zijn de aanbeten voornamelijk ’s ochtends heel vroeg gekomen. Daarna viel het rond een uur of elf stil. Dus, fanatiek als we zijn (of idioot) spreken we om vier uur af zodat we om vijf uur aan het vissen zijn. ’s Avonds zet ik dan altijd...
Gelukkig! Na een maand van frustratie, karpers, graskarpers
en harders die zich niet lieten vangen, mogen we weer op echte vissen jagen!
Heerlijk! Half roofvissend Nederland pleit voor afschaffing van de gesloten
tijd. Enerzijds ben ik het er mee eens maar anderzijds, dan is dit gevoel wel weg!
Het gevoel wat iedere roofvisser een week lang bezig houdt, een gevoel wat
misschien wel slapeloze nachten bezorgt. Ik vind het ergens wel goed zo
eigenlijk…
