Vissen en niks anders
Als je veel vist heb je veel te schrijven. Dat is zo, maar dan moet je er wel tijd voor maken. Zo vanaf half augustus krijg ik altijd behoorlijke vis-haast. Tig plannen voor de avondjes en die avondjes worden rap korter. Kortom: Elke mogelijkheid aangrijpen om te vissen. Als de vangsten in de regel ook nog eens meezitten wordt de visdrang des te groter. Verzadiging bestaat niet…
…Nee, geen zwaar krommende hengel en lompe snokken uit de diepte. Het blijkt een voet-lang snoekje die met een keuze kamikaze aanbeet de shad te grazen nam. Springt nog een keer in het oppervlak en rolt dan van de haak. Ik vis de rest van de peilers ook secuur af maar zonder resultaat. Door naar het volgende goede taludje.
Ik denk dat de meeste van ons het wel kennen. De vakantie staat voor de deur en waar gaan we heen? Voor mezelf sprekend, als er maar water in de buurt is vermaak ik me wel. Ideaal wordt het als er ook gevist kan worden. Toch, aangezien Judith niet vist, zit dat laatste er meestal niet in. Toen de het idee ontstond om dit jaar naar Scandinavië te gaan, besloot ik het toch op te wagen…
Een lange dag vandaag. Al een tijd geleden had ik met Robert afgesproken eens een dag de rivier op te gaan. Datum geprikt, en dan maar hopen dat het weer een beetje mee zit. Het beloofde een mooie dag te worden. Tegen de avond buien, maar niet al te veel wind en overdag hier en daar nog wat zon. Ik teken er voor!
De opening van het seizoen. Normaal kijk je er gigantisch naar uit. Dit jaar helemaal zou je denken, zo met een nieuwe boot onder de kont. Toch was dit niet het geval. Vrijwel alles zat tegen met de nieuwe boot, met als toppunt toch wel mijn elektromotor die wederom overleed.
Een visser en zijn visboot. Verbaasde blikken bij vrouw of vriendin als er bedragen genoemd worden. Want dat een beetje boot veel geld kost, dat moge duidelijk zijn. Toch is het gewoon heerlijk. Een eigen boot, een eigen mini-imperium. Vissen waar jij wil, wanneer jij wil.
Met de komst van Laurens en zijn karperverhalen gaat er een wereld voor mij open. Krachttermen waarvan ik dacht dat ze enkel in de scheepsbouw gebruikt werden, zuchtende polsen onder enorme hompen visvlees, het is allemaal wel even anders dan zo’n gracieuze snoekenkop, gebouwd voor stealth en precisieaanvallen. Nou, na gistermiddag begin ik de verhalen van Laurens beter te begrijpen, vandaar ook de in mijn ogen enige passende titel voor dit verhaal. Een leuke titel ook voor de mensen
Zoals gezegd wordt het tweede gedeelte van de reis gevist op Lake Guri en aanverwanten rivieren, met de peacock bass als hoofddoel. Lake Guri is een gigantisch meer van een half miljoen hectare. Er zijn veel soorten en ondersoorten peacock bass met plaatselijke kleurvariaties. Een ding hebben ze gemeen, ze zijn allemaal voorzien van schitterende kleurpatronen en een lust voor het oog.
Wie weegt er nou een snoek? Vissen ‘meten’ doen we in centimeters hier in Nederland, waarbij alleen de karpervissers en witvissers een uitzondering maken. Toch, als je naar de rest van de wereld kijkt, zie je dat het meten in centimeters helemaal niet zo gangbaar is als wij denken. Sterker nog, vrijwel de hele wereld staat ons vreemd aan te kijken als we vragen hoe lang een vis is. Alleen in Canada en Alaska worden vissen gemeten. Over welke vis hebben we het dan? Juist, de snoek en natuurlijk ook zijn neef muskie.
Toen ik van vismaat Adriaan hoorde dat P&S Visreizen een groepsreis naar de Uraima falls aan het plannen was werd direct mijn interesse gewekt. Deze plek in Venezuela staat bekend als de beste plek om op payara’s te vissen. Zuid-Amerika is een van de mooiste plekken om een visvakantie door te brengen. Een schitterende omgeving, met gruwelijk sterke- en kleurrijke vissen. Kortom, voor mij de ultieme bestemming. De bijkomstigheid om kans te maken op de grootste payara’s ter wereld, maakte de keus voor mij niet moeilijk! De 8 plekken waren snel vergeven en de voorbereidingen konden beginnen. De trip zou...
Tsja, die gesnorde bullebakken uit Spanje. Waar blijven die nu? Zojuist een telefonische update ontvangen via Hendrik Jan. Helaas, de beloofde wifi verbinding blijkt niet te werken en zodoende zijn er nog geen mogelijkheden geweest om dagelijks updates te plaatsen vanuit Spanje. Gevist en gevangen is er natuurlijk al wel. Vooral het werpend vissen snoekbaars levert zeer veel agressieve aanbeten op en mooie vangsten. Daarnaast zijn er een aantal karpers de onthaakmat gepasseerd en is ook de eerste meerval gevangen. Roel was de gelukkige en hoewel ik geen formaat zal verklappen kan ik in ieder geval melden dat deze vis flink aan de maat was.
De visserij is de laatste weken alles behalve gemakkelijk. Na die weergaloze 21 kilo snoek van eind februari lijkt het wel of ik mijn quota voor dit seizoen behaald heb. Vier vissessies, 0 vissen. Veel volgers, missers, loslaters, het leek allemaal niet te mogen. Het blijft één van de dingen die februari en maart zulke bijzondere vismaanden maken. Alles of niets en niet meer dan dat, in deze maanden.
Een nieuw weekend dient zich aan. Met het falen en succes van afgelopen weekend vers in het geheugen bereid ik me voor op meer van hetzelfde. Doodazen? Ik weet even niet meer wat dat is. Jerkbaits moeten het zijn en wel op moeilijk water. Rivierplassen, ik blijf ze fantastisch vinden. De rust, de natuur en natuurlijk ook de mooiste snoeken van ons land, wat zeg ik, misschien wel de wereld!
And the one that didn’t… Een tegenstrijdig begin van dit verslag, welke twee vissessies beschrijft. Alhoewel? Eigenlijk hoorden de uren tussen de twee momenten aan het water ook bij de totale sessie, want mijn gedachten weken geen moment. Noem het gedreven, noem het gestoord. Maar er zijn van die vismomenten die je nog dagen bezig houden. Momenten waar je wat mee moet, momenten die je moet afsluiten. Althans, bij mij wel… Zondag om iets voor vijf gaat de wekker. Het wordt pas om acht uur licht, toch wil ik op tijd ter plaatse zijn. Ik sluit me vandaag aan bij...
De “horrorwinter” slaat toch toe. Na een weekend geen hengels aangeraakt te hebben, begon het dusdanig te jeuken dat ik op zoek ging naar vismogelijkheden. Vismaat Sander kwam met het idee om te gaan wakvissen en was hier ook al succesvol mee geweest. Als HJ zich ook aansluit spreken we af op zaterdag, niet wetende wat een leuke morgen ons te wachten stond. Zo leuk, dat we zondagmiddag weer op het ijs stonden. Deze twee halve visdagen zijn vastgelegd in een video en verslag: IceFishing 2012. Veel kijkplezier toegewenst!
