De domste boeren hebben de dikste patatten

Een weekend vol naar weer voorspeld, een harde wind samen met buien zorgt ervoor dat we eigenlijk niet veel zin hebben om op het IJ voor te vissen voor de laatste NKS wedstrijd.  Komt nog bij dat er een aasvisbak in de tuin staat die schreeuwt om levende voorns die nu nog goed te vangen moeten zijn. Een belletje verder en Jeroen, Bas en Hendrik-Jan staan aan de IJssel om met de feeder de nodige voorns te vangen.

Na een paar uurtjes hebben we een net vol en na het improviseren van een filterinstallatie en het toevoegen van de nodige beluchting hebben we het vertrouwen dat het wel goed gaat komen met ons kakelverse aas.

Een dag later word ik zoals gewoonlijk net voor de wekker wakker die ik dan ook snel uitdruk, waarna ik naar beneden sluip om de voorbereidingen voor een dagje snoeken te treffen. Vandaag naar groot water om zolang het nog hard waait voor anker wat hotspots uit te vissen en eventueel later als het wat mindert met de wind nog wat te trollen of slepen.

Na getrailerd te hebben wordt al snel een bewezen stek uitgevist maar hier is het maar bar rustig. Snel verkassen dus en aangezien de wind eerder in kracht lijkt toe te nemen dan toch maar geankerd gaan vissen. Na diverse mislukte pogingen waarbij we van het anker afwaaien, weten we na veel gepruts uiteindelijk toch op een veelbelovende stek te ankeren waarna een voorn op de fireball en een voorn onder de dobber al snel langs het talud hangen.

Na ongeveer 10 minuten blijkt al hoe  goed deze plek is, als mijn dobber wegzijlt.  Na een ferme aanslag voel ik even wat milde weerstand waarna ik de vis los. Wat scherpe tandafdrukken doen snoekbaars vermoeden en snel gooi ik opnieuw dezelfde vis in langs het talud. Nog geen 10 minuten later hoor ik de ratel van de achter mij geplaatste steunhengel met een dikke voorn op de fireball en na het even meegeven sla ik aan en volgt een heftige dril. Door de ankertouwen moet ik even goed in de hengel gaan hangen en gelukkig weet ik de vis aan de goede kant van de boot te krijgen waarna zij (want dat was het) zich al even aan me laat zien. Mijn eerste schatting is al snel een dikke 1 meter 10 maar even later in de oppervlakte moet ik concluderen dat het wel eens groter zou kunnen zijn.

Omdat er een forse bries staat staat en we niet kunnen zien hoe de vis gehaakt is staat jeroen al klaar met het grote schepnet om eventueel de vis te scheppen.  Terwijl ik probeer de vis rustig richting boot te bewegen slaat het noodlot echter toe als mijn complete fireball montage losschiet en ik alleen door snel te duiken deze kan ontwijken.

Behoorlijk chagrijnig kijk ik naar de takel en zie hoe 1 van de gamakatsu dreggen gewoon is rechtgebogen, mooi is dat, eindelijk weer eens een dikke vis voor mij en dan gebeurt er dit !

Een volgende dode voorn gaat aan de fireball en ook deze staat al snel langs het talud te dansen met dank aan de toch wel pittige golfslag. Het is alleen niet mijn montage die dit keer gepakt wordt maar die van Jeroen die wel een fraaie snoekbaars weet te landen.

Omdat we hierna stilvallen verkassen we en zoeken we een haven op, door de steeds aanwakkerende wind is het op het grote water even niet meer te doen. Dat dit een gouden greep is blijkt al snel als we in successie een vis van 80, 97 en 70 haken.  Als we bij de mondig van de haven aankomen is het Jeroen die een mooie beet krijgt en hij land na een ferme dril een mooie vis die 112,5 centimeter op de plank aantekend.

Zelf zit ik balend in de boot, het zal wel weer zo’n dag zijn dat ik alleen maar voor andere mensen dikke vissen sta te landen denk ik al bij mezelf. Komt nog die losschietter bij van die ochtend, was toch ook een vis van een kaliber wat ik al even niet meer in de handen heb gehad. Gelukkig plopt tijdens die overpeinzingen mijn dobber onder en zoals met alle aanbeten hak ik meteen de 12 voets sportex achterover waarna ik even een serieuze weerstand voel. Die weerstand valt alleen net zo snel weg en ik meld al aan Jeroen dat ik de vis gelost heb. Dat blijkt gelukkig niet zo te zijn als blijkt dat deze naar me toe is gezwommen.

Een massief aanvoelende vis rost keer op keer de powerpro van de reel af en eigenlijk heb ik niet veel te vertellen.  Komt nog bij dat er een bak wind staat die me telkens op de kade dreigt te smijten dus ik sta niet echt relaxed te drillen. Met de elektro vol gas in de achteruit probeer ik op het wijd te geraken en na wat pogingen lukt dat gelukkig. Hier krijg ik ook de vis wat beter onder controle en als deze voor het eerst boven komt weet ik het al, we hebben een dikke 1 meter 20 aan de lijn.

Snel draai ik de slip wat losser om er zeker van te zijn dat er geen nare dingen gaan gebeuren. Na de nodige spurts weet jeroen de vis te landen en eenmaal in de boot staan we beiden met stomme verbazing te kijken naar 1 van de grootste snoeken die we ooit hebben gezien.

De 1 meter 20 plank is niet lang genoeg en na een meetlint uit de viskoffer te hebben gehaald komen we na diverse malen meten tot de ongelooflijke lengte van 1 meter en 32 centimer. Mijn 20 jaar oude PR is aan barrels !

Een snelle fotoshoot en een goede release verder zit ik wat onwezenlijk in de boot…. wat een bak, wat een bak. We maken het hierna niet lang meer, sommige momenten moet je even vasthouden en er ten volle van genieten, we traileren dan ook vrij snel hierna de boot en terwijl ik dit typ zit ik nog steeds met een grote grijns op mijn mond terug te denken aan wellicht mijn grootste snoek ooit.

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden