Mist, gemis en niet te missen…

Half oktober, mijn Minnktoa (gevolg van niet plakkende plakletters) krijgt steeds meer problemen. Klapt bij het backtrollen uit het water. Er wordt een afspraak gemaakt met EVIN, motor terug voor reparatie. Jaren zonder elektromotor gevaren en nu voel ik me ‘gehandicapt’. Gewenning is een raar iets.

Het gemist van de boot word min of meer goedgemaakt door de mist. Geen enkele reden om nu op het water te willen liggen met de boot. Verrast worden door de mist is al erg genoeg, er doelbewust toch opuit gaan op het grote water gewoon dom.

Gelukkig zijn er ook stekken waar je vanaf de kant je slag kunt slaan. Zondag zou ik Paul Heinzeberg een dagje gidsen. Vanuit de geankerde boot doodazen, gericht op grote snoek. Doodazen doe ik het liefst met vers aas en zodoende moesten die gevangen gaan worden. Sander wil zijn voorraad ook aanvullen en dus besluiten we naar een plek te gaan waar we niet alleen gemakkelijk aasvis kunnen scoren, maar en passant wellicht ook een paar flinke snoeken. Ja ik weet het, als je elke gevangen aasvis direct onder de dobber hangt bouw je geen voorraad op, maar voorntjes tikken alleen is nou eenmaal niet onze hobby…

Ik kom vrijdagnacht pas laat terug van een bezoek aan vrienden en ben zodoende wat later bij de waterkant. Onderweg bel ik Sander. “De beste stek is bezet, ze zaten er al om 4:30…” Hmm, ik baal, terwijl je dit soort taferelen eigenlijk gewoon kunt verwachten op deze stek. Het is het balen gewoon niet waard dus, we zien het allemaal wel. Volle ton aasvis is toch het belangrijkste wat telt.
We zoeken een andere plek en pakken de laatste paar aasvissen die Sander nog heeft. Dobbers nemen positie in, het begint net te schemeren. Al snel is het de linker dobber van Sander die vertrekt. Mooie 90er, mag snel terug.

Kwartiertje later. Euh… Dobber? Jup die is weg! Ik sla aan en zie direct een hele beste snoek in het oppervlak. Twee keer kopschudden, een poging tot run en ze is klaar..? Na even gewacht te hebben besluiten we haar toch maar te scheppen. Op dat moment verdwijnt ook Sander zijn dobber. Ik leg mijn vis op de mat en onthaak haar, terwijl Sander zijn vis afdrilt. Kijk, dat is een vette opener! Twee dikke meterbakken op de mat. Een paar voorbijgangers willen best een paar plaatjes schieten. Van mijn vis schieten we voor de zekerheid nog wat foto’s apart. Prachtig getekende 115, daar waar de vis van Sander exact de meter haalt.

Double hook up, of doublet hookers? :)

115 bij 26 pond, niet verkeerd!

We vissen verder. Sander pakt in korte tijd nog 3 90ers en dan gaat de schakelaar om. “Sms snoek uit” naar 06-esox. Ik weet niet wie hem verstuurd heeft, maar het had niet gehoeven. De rest van de dag bestaat uit aasvissen tikken. Dat gaat als een malle en de tonnen puilen uit. Denk dat er uiteindelijk 20 kilo aasvis te verdelen valt en zodoende hebben we beide een mooie voorraad. Als Paul vervolgens belt dat hij ook nog 25 aasvissen heeft kunnen regelen blijken we echt meer dan genoeg te hebben voor morgen. Zodoende gaan alle net te kleine en of grote aasvissen terug. Gaan we vast nog wel eens spijt van krijgen, het zij zo…

’s Avonds gaat rond half negen reeds het licht uit. Korte nacht, toch altijd een paar biertjes meer dan met mezelf ‘afgesproken’, en dan een lange visdag in het zonnetje. Ik ben wel klaar! Als om 04:00 de wekker gaat wordt mijn vrees werkelijkheid. Kon ook bijna niet anders. Weer potdichte mist…  Ik zet een kan koffie en maak wat broodjes, daarna haal ik de auto en boot op. Rond een uur of vijf zit ik op de weg, bel Sander even wat voor weer hij getroffen heeft. Ook daar potdichte mist, net als bij Paul, die ik even later aan de telefoon heb.
Dat het volkomen kansloos is om nu de boot te traileren moge duidelijk zijn. Nu nog de dag afblazen is natuurlijk ook geen optie. Dan borrelt er een idee op, die mist kon nog wel eens in ons voordeel gaan werken…

De meeste, zo niet alle jachthavens zijn voor ons vissers verboden terrein. Ergens kan ik me er iets bij voorstellen, anderzijds wordt er vaak wel erg overdreven gereageerd. Helaas, alles moet met regeltjes tegenwoordig, wat ons geen andere keus laat deze af en toe eens te breken… Stukje burgerlijke ongehoorzaamheid zegmaar… Als wij geen hand voor ogen zien, dan ziet de havenmeester dat ook niet… Als wij geen hand voor ogen zien, dan hebben wij die enorme borden “verboden te vissen” ook niet kunnen zie… Vaar je onder normale omstandigheden deze haven in krijg je 2 waarschuwingschoten voor de boeg en zal de derde raak zijn. Ja, ze staan er op scherp.

Oftewel, er wordt weinig gevist en wij zijn nu ‘onzichtbaar’. Klinkt als een plan! Sander wordt gelijk enthousiast. Hij en zijn maat zullen naar dezelfde haven komen. Ik bel Paul weer en geef de adreswijziging door.

Even later zijn we bij de haven. Het is nog stikdonker en met de mist erbij is het gewoon oppassen waar je loopt. De sneaken het terrein op en lopen direct door, zo ver mogelijk de steigers op. Paul is iets later en zodoende gooien we alvast wat aasvissen uit. Ligt je dobber meer dan 5 meter van je af dan zie je hem met geen mogelijkheid, zelfs niet met behulp van een zaklamp. Apart sfeertje zo, zouden de snoeken de aasvis wel opmerken?

Paul is gearriveerd en ik pik hem op. Even bij de dobbers kijken en dan zijn hengels optuigen. Terwijl we bezig zijn kriebelt het. Ik moet gewoon even bij de dobbers kijken… De eerste is snel gespot, de tweede denk ik te missen. Iets afgedreven? Kijk ik verkeerd? Ik besluit toch maar even te voelen. Ja hoor, wel degelijk een aanbeet!

Ik pak de hengel op en hijs vol aan. Zware weerstand aan de andere kant. De gok pakt dus goed uit. We zien al snel dat het om een beste metersnoek gaat. Voor ze het weet ligt ze in het net. Weinig drilruimte en zodoende moet je laten zien wie er de baas is. Dat valt overigens nog niet mee op een steiger met aangevroren mist. Spekglad en ik moet mijn best doen om te blijven staan terwijl ik de vis blok. Eenmaal op de mat komen we tot 110. Fraaie start van de dag!

Aardedonker, potdichte mist. Wel een beste bak!

De vis gaat terug en we tuigen de andere hengel van Paul op. Hier Paul, ga jij maar op mijn stek liggen. Waar één bak ligt, liggen er meestal meer… Bovendien klinkt er een kacheltje op de dichtstbijzijnde  boot, kan bijna niet missen…

Sander en Johan pakken een tweetal vissen, waarna mijn dobber weer aan de beurt is. Een mooie plop en daarna loopt hij schokkend weg. Ziet er niet direct veelbelovend uit, maar je weet het nooit. Paul, pak jij deze maar! Ik leg uit wat de bedoeling is maar helaas wordt de beet gemist. Iets te enthousiast aangeslagen, kan gebeuren. Het lijkt er op dat er vast nog een kans gaat komen…

Terwijl Paul even bij een snoek van Sander staat te kijken zie ik zijn dobber weglopen. Ik hou hem strak in de gaten en roep Paul, die snel ter plaatse is. Dus, strak draaien en rustig maar solide doorhalen. Niet meppen in ieder geval. Het gaat perfect en even later ligt zijn eerste snoek van de dag in het net. Geen reus en omdat we wat verder van de spullen af staan besluiten we de vis zonder foto terug te zetten.

Het blijft weer even stil. Ja Volkmar je dobber gaat er vandoor! Kijk, goed gezien! Ik hengst aan en zie direct dat dit mijn tweede dikke metervis van de ochtend gaat worden. Dan slaat echter het noodlot toe. Ik wil de vis gelijk in het oppervlak trekken om haar op een korte lijn snel af te drillen, maar de inmiddels spiegelgladde steiger gooit roet in het eten. Ik glijd richting water, kan mezelf maar net in evenwicht houden en moet zodoende heel even stoppen met druk zetten. De snoek ziet haar kans schoon en maakt een schot schuin langs me heen. Eenmaal op gang is ze niet te stoppen en met een luide ”tsjak” wordt de lijn doorgesneden langs een steigerpaal…

Enkele niet zo zondagse woorden verlaten mijn mond. Zo moet het dus niet! Was ik maar tegen een kikker aan gaan staan, volgende keer een anti slip matje mee? Allemaal ideeën achteraf die deze snoek niet gaan helpen. Ook baal ik van een splinternieuwe custom-dobber die Marcel Smeets onlangs voor mij bouwde…  Deze komt even later gelukkig wel weer bovendrijven, een kleine troost.

Ik tuig de boel op. Door vissen, hopen dat de snoek op korte termijn nog eens gevangen en dubbel onthaak wordt… Er zit niets anders op. Het is een risico van het vissen in havens. Eigenlijk gaat het nooit fout, als ik goed nadenk kom ik persoonlijk op drie faalacties in de afgelopen tien jaar.

De dobbers liggen er roerloos bij. Het is inmiddels ‘licht’ maar daar is ook alles mee gezegd. De dobber van Paul, naast het verwamde bootje, vertoond geen enkel teken van leven. Ligt er in mijn optiek ook niet strak genoeg tegenaan, maar zelfs na drie keer herpositioneren veranderd het beeld niet. Even nadenken, aanbeten kwamen op?  Één keer voorn, rest allemaal brasem of kolblei. Paul vist nu met een wat kleinere voorn, misschien even wisselen dan maar? Ik pak een kolblei uit de ton, geef ‘m een niet zo subtiele aai over de bol en loop naar Paul.

We gaan het anders doen, deze voorn moeten ze niet, kolblei gaat het worden. Paul kijkt me verbaasd aan. Komt het zo nauw? Soms wel ja. Ik gooi strak tegen de motorboot maar uiteraard zinkt de kolblei schuin de verkeerde kant op, weg van de romp. Hmmm, niet tevreden dus opnieuw. Weer zinkt de kolblei de verkeerde kant op. Oké, wat je dan dus doet is de aasvis loshalen en andersom takelen. Paul kijkt me bedenkelijk aan, pure bluf ook van mijn kant, maar wonderbaarlijk genoeg glijdt de kolblei direct naar de inworp prachtig onder de romp van de motorboot! De dobber ligt er stijf tegenaan, precies waar ik hem hebben wil.

Paul staat met Sander te praten. Ik check even mijn dobbers en kom dan terug. Euh de dobber, onder de boot of aanbeet? Ow euh?! Ja die is wel weg ja… Snel pakt Paul de hengel op en zet krachtig de haak. Dril uit het boekje, mijn humeur klaart weer wat op. Na een prima dril kunnen we een zware 110+er landen, zo veel is wel duidelijk. Het meetlint zegt 113 en we feliciteren Paul. Hier kwam hij voor, missie geslaagd!

Missie geslaagd!

Hier kwam Paul voor!

We vissen verder. Beten blijven uit en begin te zoeken naar nieuwe stekken. ’s Ochtends vroeg wat witvis gezien en zodoende vliegt daar nu een aasvis naartoe. Ik kijk even bij mijn andere dobber, kijk weer terug en de dobber is weg. Paul, komt er weer één hoor! “Ik dacht al, waarom gooit ie daar”, hoor ik hem zeggen… Ook dit blijkt weer een beste vis te zijn. Bovendien erg fraai getekend. Geen enkele vis onder de meter die vandaag interesse toont in mijn aasvissen? Het moet niet gekker worden. De dame blijkt 111 lang te zijn, wordt een heel mooi dagje zo!

Fraaie print op deze vis

Tijdens het onthaken kwamen we 5 voorns en mijn kolblei tegen…

Even later volgt weer een mooi momentje. Sander staat weer even met Paul te praten en ziet zijn dobber voorzichtig opgetild worden. Paul heeft niets gezien en Sander zegt kijk je moet soms even een tik geven om de snoek te activeren. Direct na de tik knalt de dobber met een rotgang weg. “Zijn jullie goochelaars of zo?”. Haha nee soms lukt het gewoon wat beter dan andere keren. Een mooie fors gebouwde 90er wordt even later onthaakt en teruggezet.

Het is dan half tien en net als gisteren gaat plots de knop om. Geen teken van leven meer, onder water dan. De eigenaar van de motorboot is inmiddels wakker en begint direct te tieren. Goedemorgen, lekker geslapen?! Ongelofelijk waar mensen zich al niet druk over maken… We besluiten dat het wel mooi is geweest hier. We mogen er nou eenmaal niet vissen en hebben geen zin in gezeik. Sander sluit nog even af met een metervis vanaf de rand van de haven, waarna we de auto’s opzoeken.

Creatief met metersnoek…

Sander en Johan hebben andere verplichtingen, wij gaan door naar een andere stek. Ik heb er een hard hoofd in gezien mijn ervaringen van de dag ervoor, en dat lijkt helemaal terecht. De uren sluipen voorbij, het uitzicht blijft grijs en de dobbers liggen er doodstil bij. Als we rond half vijf nog geen beet hebben gehad besluiten we de spullen op te ruimen. Ja, het is prime-time nu, maar gisteren was het ook niets en zouden ze los komen dan hadden we eigenlijk al actie moeten zijn.
Als ik naar mijn laatste hengel loop ben ik plots de dobber kwijt. Die lag er net nog… Waanbeelden?

Nee, de lijn loopt af… Even later trek ik de score gelijk naar 3-3. Toch nog een 90er zo op het einde van de dag. Ergens twijfel om door te gaan, nee het is goed zo. We zijn beide moe van een lange dag en hebben nog een beste rit voor de boeg.

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Plopperdeplop
• TF Weekend: Nieuw terrein, ouderwets gezellig!
• Passief de sleutel
• De overtreffende trap
• Altijd vis – Deel 1