Vissen op La Palma deel 2 – het debacle

De 2e dag begint hetzelfde als de eerste. Wegrijden in het donker, spullen naar het strand brengen en het aas uitvaren. Het duurt niet heel erg lang voordat een slapvaller een aanbeet verraad en na een stevig robbertje trekken en sleuren kan ik wederom een mooie rog bijschrijven. Het gaat prima zo, aan actie geen gebrek.

Big fish!

De ochtend is al weer aardig gevorderd als wederom een aanbeet op de Beastmaster hengel volgt. Het is de beurt van HJ en zware lompe weerstand verraad een dikke vis. De vis neemt behoorlijk lijn en het lijkt er dan ook op dat dit wel eens een hele serieuze rog zou kunnen zijn. De vis hangt er extreem zwaar op en neemt regelmatig de nodige meters lijn. Als HJ na een half uur nog steeds niet heel veel is opgeschoten en zichtbaar vermoeit aan het raken is stelt René voor een drilharnas aan te trekken. Hiermee kun je gemakkelijker kracht zetten zonder je armen te belasten. Goed plan, want het lijkt er op alsof dit nog wel even gaat duren. Het harnas wordt aangetrokken en de haken van de banden aan de reel geclipt. Nu kan HJ zijn gewicht in de strijd gooien om m.b.v de 4-delige 50 lbs reishengel (ongelooflijk dat die bestand blijken tegen dit brute geweld!) de rog naar het strand te dirigeren.
Dit gaat echter maar heel moeizaam en op een gegeven moment constateer ik dat hij al een uur aan het drillen is. En alhoewel de overduidelijk gigantische rog wel een stuk dichter bij is gekomen is het einde nog steeds niet in zicht. De vis zwemt nu parallel langs het strand en bevind zich inmiddels zo’n 100 meter links van ons. Langzaam lijnt indraaiend loopt HJ stap voor stap richting verdwijnt punt van de lijn, gevolgd door Flohil en ondergetekende. We zijn nu toch echt aan de winnende hand.

Na bijna 1,5 uur touwtrekken, letterlijk, ligt de vis in de branding. De eerste poging om deze te landen mislukt en weer gaat de vis er rustig maar gestaag vandaar. Deze uitvlucht is echter van korte duur en even later ligt de vis wederom klaar om geland te worden. Het is een enorme ruigstaart stekelrog met een geschat gewicht van zeker 100 kilo. René probeert de stompe plastic haak achter het harde gedeelte van de bek te krijgen. Bemoeilijkt door de golven en het feit dat de vis niet echt meewerkt lukt dit niet al te best. Even weet hij de zware vis een stukje verder het strand op te trekken maar bij een volgende golf geeft de vis weer een klap met zijn vleugels waarop René het gevaarte weer even moet laten gaan. Omdat hij de lange onderlijn vasthoudt is de ontsnapping echter van korte duur en na enkele ogenblikken ligt de vis voor de 3e keer klaar om geland te worden.

Nee!

Dan gebeurd er iets waar elke visser bang voor is, ineens is alle druk weg. De vis is los. Ik zie het gebeuren maar kan het niet geloven. De vis ligt nog steeds half op het strand en half in de branding. René doet wederom een uiterste poging om de vis met de stok te grijpen om ons zo voor een enorm debacle te behoeden. Die poging mislukt echter jammerlijk en lijdzaam moeten we gedrieën toezien hoe de enorme ruigstaartrog zich een weg door branding flappert. Haar vrijheid tegemoet.

Ongelooflijk. Dit was hem. Dit was de vis waarvoor we kwamen. Na een strijd van 1,5 uur hadden we hem. Hadden, want de vis is weg, die gekke Nederlandse Vissers achterlatend zonder foto. Waarom? hoe kan dit? Inspectie leert dat de onderlijn weg is. Tijdens de dril is de Crosslock wartel op één of andere manier opengegaan waarop de korte onderlijn voorzien van weerhaakloze haak is losgeschoten. Hoe is het mogelijk. Rene weet ook even niet meer hoe hij het heeft. Vooral ook omdat ik gisteren nog tussen neus en lippen door vroeg of hij nooit problemen had met die Crosslocks. Ik ook altijd met mijn grote bek. René vist al vele jaren op deze manier en nog nooit heeft hij een vis verspeelt door een crosslock die opengaat. En dan uitgerekend die ene keer dat ik dit probleem specifiek benoem is dat wel het geval. Of ik misschien over magische krachten beschik? Tja, had ik nou maar mijn mond gehouden denk ik weer bij mezelf. Als je bijgelovig zou zijn zou je er inderdaad wat van gaan denken. Ik hou het echter op domme pech. Iets wat altijd en overal kan gebeuren, maar wat extra zuur is als het een topvis betreft.

We kunnen er lang en breed over lullen maar de vis is weg en blijft weg. HJ baalt, net als wij, maar is er redelijk gelaten onder. Gedane zaken nemen geen keer. Voor een foto van zo’n dikke vis zullen we gewoon een nieuwe moeten vangen. Punt uit einde discussie.

Bizar

Een uur later, als we zittend in het zand achter de hengels toch nog wat napraten over wat er is voorgevallen, gebeurd er nog iets bizars. Ramon, de zoon van René komt aangelopen met een onderlijn voorzien van haak. De onderlijn die we vanochtend zijn kwijt geraakt aan de grote Ruigstaart. Ramon heeft deze tijdens het spelen en zwemmen in de branding gevonden. Hoe is het mogelijk. Eerst een Crosslock die opengaat waardoor na 1,5 uur drillen een vis die klaar ligt om geland te worden weet te ontkomen met onderlijn en al, en dan diezelfde onderlijn een uur later terugvinden. Onwaarschijnlijk.

Die dag vissen we verder en vangen nog één rog (geen monster) en een klein haaitje. Als we die middag inpakken en naar huis rijden kunnen we nog steeds niet verklaren wat er nou precies is gebeurd. Deze dag zal ons nog lang heugen.

Naschrift. We hebben het nog vaak gehad over hoe die toch loeisterke Crosslock kon openspringen. We vermoeden dat de lijn tijdens de dril om de Crosslock gewikkeld heeft gezeten en op die manier deze heeft kunnen openen. René denkt dat lus van de onderlijn die in de Crosslock wordt gehangen wellicht de boosdoener is. Ook dat klinkt als mogelijke oorzaak. Exact zullen we het echter nooit weten…

Binnenkort deel 3

Michel Rijnberg

Gerelateerde artikelen:

• Terug in de Panhandle
• Zeevissen is het mooiste wat mij als hobby is overkomen!