Vissen en niks anders
En dan breekt alweer de laatste visdag van de trip aan. Altijd weer bijzonder hoe je op zo’n moment enerzijds het gevoel hebt al maanden weg te zijn, terwijl het feit dat je morgen naar huis moet de tijd doet vliegen. Nog maar één dag te gaan!
Als het ‘s morgens langzaam licht wordt werpen we onze eerste blikken op het nieuwe visgebied. En eerlijk is eerlijk, dit overtreft echt alle verwachtingen. We liggen voor anker naast het eiland van Halim, met op de achtergrond een keten van hoge eilanden, volledig in het groen. Het lijkt wel een mega vulkaan krater, waar wij ons middenin bevinden.
Koning Halim, dat is toch wel een verhaal apart. Hij kreeg van zijn vader de eilandengroep toegewezen waar wij nu vissen. Een gebied van grofweg vijftig bij twintig kilometer inclusief alle eilanden. Woont er al zijn hele leven en heeft een kleine eco-lodge op zijn ‘hoofd eiland’. Het is tevens het enige eiland met echte bebouwing. Lodge is dan nog een groot woord, want het betreft vier kamers van drie bij drie meter. En het is simpel, zonder zijn toestemming vis je hier niet.
Na de succesvolle eerste dag is de hele groep gewillig om weer het water op te gaan. Maar niet voor een stevig ontbijt, wat wederom door Andy verzorgd wordt. Oploskoffie smaakt hier beter als ooit tevoren, het is geweldig hoe ‘simpel leven’ een en ander in perspectief zet, en terwijl het langzaam licht wordt verorberen we boterhammen gebakken ei, worst, kipnuggets en alles wat we voor de vingers krijgen.
De eerste visdag
Het is vijf uur als de wekker gaat. Heel veel hebben we niet geslapen, want de crew is tot diep in de nacht bezig geweest om de boot te ankeren, generator op te starten en wat nog meer. Het meeste in ieder geval met een hoop lawaai tot gevolg. Ondanks de geringe nachtrust staan wij in no time aan dek te stuiteren. Wij willen vissen!
