Location GTX- Deel 4

Koning Halim, dat is toch wel een verhaal apart. Hij kreeg van zijn vader de eilandengroep toegewezen waar wij nu vissen. Een gebied van grofweg vijftig bij twintig kilometer inclusief alle eilanden. Woont er al zijn hele leven en heeft een kleine eco-lodge op zijn ‘hoofd eiland’. Het is tevens het enige eiland met echte bebouwing. Lodge is dan nog een groot woord, want het betreft vier kamers van drie bij drie meter. En het is simpel, zonder zijn toestemming vis je hier niet.

Koning Halim zal mij echter vandaag gidsen en het belooft een interessante dag te worden. Ronald stapt bij mij aan boord, daar waar Lesley en Pascal vandaag samen vissen. Ronald en Mark knijpen er net als gister vroegtijdig tussenuit en verdwijnen naar hun geheime stek. Lesley en Pascal zullen vandaag een beetje bij ons in de buurt vissen, zodat we allemaal gebruik kunnen maken van de kennis van Halim.

We starten bij een aantal stekken waar we de eerste twee dagen ook gevist hebben, maar het blijft stil. We besluiten direct door te varen naar nog niet eerder beviste stekken. Nu bestaat het gebied uit 30-40 eilanden, dus dat zijn er nog genoeg! Het weer speelt ons echter nog steeds parten en volgens Halim is dat niet goed voor de visserij. Water te koud, hoe warmer hoe beter voor de GT’s hier. Tsja, we zullen het er mee moeten doen.

Na een dik uur vissen wordt plots de popper van Ronald gemist. Halim vist op dat moment ook mee en terwijl de school GT’s mijn popper negeert, wordt de verderop gelegen Halco Roosta Pop van Halim wel gegrepen. Helaas schiet de vis los tijdens de dril, maar we hebben in ieder geval vis gezien.

Het weer is ondertussen verder en verder verslechterd en terwijl er een bui aan komt rollen draait de wind en trekt deze aan tot een dikke zes, precies als wij de oversteek maken naar de volgende eilandengroep. Halim leest de golven echter keurig en we komen zonder problemen aan bij het eerste eiland. De luwte kant kunnen we bestoken en terwijl we over een heel ondiep rif vissen wordt mijn FCL LABO SPP140 gegrepen. De dril is kort maar krachtig en tot mijn verbazing komt er weer een Titan Triggerfish boven. Wat moet die gedacht hebben?

Triggerfish, territoriale hufters…

“Chickenfish”, wijst Halim. No, it’s pronounced Triggerfish, antwoord ik. “No… Chickenfish, taste like chicken, want to try?” Aha! Die vraag laat ik me niet nog eens stellen, ben reuze benieuwd! Chickenfish for lunch it is!

We vervolgen onze weg en het is fantastisch om Halim aan het werk te zien. Op elke nieuwe stek steekt hij even zijn hand in het water. Ik hou zijn gezicht telkens in de gaten en als zijn schijnbaar eeuwige glimlach kortstondig onderbroken wordt kun je er vergif op innemen dat er geen actie zal volgen. Hoor je ”fish here”, zet je dan maar schrap…

Lesley heeft een fishfinder meegenomen vanuit Nederland en ziet zodoende de watertemperatuur ook. Deze verschilt per stek tussen de 29 en 31 graden. 29 Graden is veel te koud, 31 graden ook te koud maar al aanzienlijk beter. Waar wij al deze hightech elektronica nodig hebben voelt Halim gewoon even aan het water. Ik probeer het ook een paar keer, maar voor mij voelt het allemaal even lauw…

We hoppen van eiland naar eiland en ook ertussenin weet Halim allerlei kleine riffen met daaromheen diep water. Je kunt merken dat hij hier al vele uren heeft rondgevaren. Na het succes van Mark en Ron gisteren heb ik besloten vandaag ook grotendeels met de SPP140 te zullen vissen, gezien de soortgelijke weersomstandigheden.

Afgezien van de temperatuur was het bar en boos

In de luwte van de eilanden viel nog te vissen

Het lijkt een schot in de roos, maar ook weer niet. Daar waar het bij Ronald erg rustig blijft krijg ik regelmatig aanbeten, maar werkelijk alles schiet los. Gewoon bizar! Elf aanbeten op rij en niet één vis in de boot. Dan weer wordt de aanbeet gemist, dan hangt de vis volle bak en schiet hij alsnog los. Dieptepunt was toch wel een hele grote Spanish Mackerel die de SPP140 2 keer mist en daarna alsnog te grazen neemt. Vijf maal zet ik de haak, de vis scheert er dwars uit vandoor en schiet dan na een meter of dertig los. Ziek ben ik er van, dit was echt een bak!

Maar ook de Mackerel die, kort bij de boor, opeens door de lucht komt vliegen en zichzelf zowaar haakt had ik graag in de boot gehad. Niets van alles. Ik mis ook een grouper, nog een targetvis voor deze reis, het wil gewoon niet. Of het mag niet… Zeg het maar…

We naderen alweer de lunchtijd als het onstuimige weer eindelijk wegtrekt. Gedurende de ochtend is de wind 3 keer 180 graden van richting gedraaid, niet erg bevorderlijk voor de visserij. Nu zwakt hij dan toch even af en er komt zowaar een zonnetje door.

We stoppen op een rif waar we op de heenreis vanwege de wind niet konden vissen. Zoals gebruikelijk steekt Halim zijn hand in het water, maar dit maal reageert hij met “Here we’re going to catch fish”. Ja zegt ie… Ronald en ik gooien allebei over het rif en binnen twee slagen aan de molen zie ik Ronald vol uithalen. Hangen, GT!

Krijg nou wat… De vis van Ronald zoekt de rand van het rif op, niet zo ver bij mijn SPP140 vandaan. Wanneer deze bij de boot komt zie ik plots een groep GT’s omhoog knallen. De kleinste van de school duikt er op en blijft zowaar nog hangen ook. Dan een vloek bij Ronald, zijn GT is losgeschoten aan de rand van het rif. “Oh nee, hij hangt nog… Huh?” Tot ons beider verbazing komt er een fantastisch gekleurde Coral Trout boven. Die moet de popper hebben gegrepen direct nadat de GT loste, bizar!

Kleurrijke dubbel

We doen nog een tweetal stekken aan alvorens we toch wel serieuze honger krijgen. Bij de laatste stek beginnen plots enkele GT’s te jagen,  maar we krijgen ze niet geïnteresseerd in ons aas.

Halim kan na de lunch helaas niet met ons mee vissen, hij moet terug naar zijn lodge. Ron en Mark stellen dan voor om ’s middags achter hun aan te vissen richting de geheime stek, waar ze de dag ervoor zo goed gevangen hadden. En Lesley en Pascal? Die hebben we al uren niet meer gezien. Ze hebben besloten de lunch over te slaan en naar de verst gelegen riffen te vissen.

Maar eerst lunch. Aperitief, chickenfish natuurlijk! En warempel het  is echt net kip, of krokodil, dat komt nog meer in de buurt. Zowel qua smaak als textuur. Lekker hoor! Een bord Pasta Mackerela erachteraan en daarna nog maar even een klein dutje, ook niet verkeerd!

Als ik wakker wordt en weer aan dek kom zie ik Ronald met een uiterst krom jighengeltje staan. Euh..! Zijn jigje is onder de houseboat gegrepen door een serieuze yellowspot trevally, die hem een kleine minuten had bezig gehouden. Gaaf!

Na een minuten lange dril

Ik besluit hierna ook maar even te gaan jiggen. Het duurt niet lang of ik krijg een enorme ram kort onder de boot. Ik sla hard aan maar… De vis hangt niet (natuurlijk…). Als ik mijn jig binnen draai blijkt de 130lb assist chord glad afgebeten… Aii…

Nog maar even jiggen dan. Weer kort onder de boot een beuk. Ik heb alleen een zware jigstok bij me en kan de vis vrij snel uitdrillen. Het blijkt een leuke Yellowspot Trevally te zijn. Weer een nieuwe soort voor mij, ware het niet dat hij er net voor het landen af pleurt… Jep… Tis echt mijn dag vandaag, haha!

We prutsen nog wat en dan is het tijd om te vertrekken naar ‘de geheime stek’. Het is ongeveer een half uur varen naar ‘midden op de oceaan’, waar plots een ondiep rif opdoemt van twee voetbalvelden groot. De houseboat zal hier ook naartoe komen daar we vanavond doorvaren naar het tweede visgebied van de trip.

Als we arriveren zien we veel vogels duiken, dat ziet er goed uit! We varen er naartoe, zijn net iets eerder dan Mark en Ron en direct na het landen wordt mijn stickbait gegrepen… Door een geep…

Nu kunnen die gepen hier mega groot worden en dan heb je echt een leuke sportvis (mits ze je leader niet doorbijten), maar deze midscheeps gehaakte is misschien drie stickbaits groot en dus niet erg interessant. Snel weer terug. Ronald, die een popper met een monsterlijk grote cup aan de splitring heeft gehangen, krijgt een paar worpen later wel een serieuze aanbeet en mag vol aan de bak. Een forse Barraduca scheert van links naar rechts over het rif, maar komt dan vrij snel onder controle. En wat een gaaf beest is het, gaat dik over de 110 en dat gebit… Tsja… Monsterlijk!

Brute barra!

Serieuze gaten in de popper na deze ontmoeting

Zij aan zij driften we hierna over het rif. Mark krijgt een beet van een Spanish Mackerel maar deze schiet al snel los. Ik vis inmiddels met de laatste nog drijvende geprinte GT3D popper die ik heb. Vlak voor de boot vliegt er weer een Spanish Mackerel het water uit. Elke keer weer moet je oppassen dat je er niet in blijft als dat gebeurt, wat een geweld! Ik ga niet eens meer vertellen of de vis bleef hangen, maar feit is wel dat deze klojo mijn laatste geprinte popper heeft lek gebeten. Grrrr!

De middag verloopt verder erg rustig. Gek, want bij tijd en wijle komen scholen bonitos over het rif jagen alsof het hun laatste dag op aarde is. Ronald heeft zijn light tackle meegenomen en weet er uiteindelijk nog één te vangen op een Shimano Waxwing. Het blijkt het laatste wapenfeit van de dag en tegen het donker komen we terug bij de houseboat, waar ook de anderen inmiddels terug zijn.

Lesley en Pascal blijken een erg leuke dag gehad te hebben. Hun verre zoektocht betaalde uit. Ze vonden een prachtig ondiep rif en daar kwamen de nodige vissen vanaf. Redbass, Spanish Mackerel, Barracuda, Grouper, topdagje!

En zo eindigen we het eerste deel van de trip voor wat betreft stekken. Na het avondeten wordt het anker gelicht en varen we naar Panun Paradise, oftewel het eiland waar Halim woont. Het werd een reis die we allemaal niet snel meer zullen vergeten…

Prachtig

In het pikkedonker, ja je ziet hier echt helemaal niets als de zon uit gaat, breekt het touw van één van de visboten af en deze verdwijnt in de gitzwarte nacht. En laat het nou de boot zijn van Mark en Ron, die al hun visspullen er in hebben laten liggen. De wind, die inmiddels weer is aangetrokken tot een dikke vijf, blaast de boot in recordtijd uit zicht en het duurt ook even voordat de houseboat stil ligt… En nu..?

De crew, samen met Lesley, springen in de andere boten en varen weg de duisternis in. Maar waarheen? Het duurt een half uur, maar dan komen ze toch met de afgedreven boot aanvaren. Ongelooflijk, een speld in een hooiberg gevonden!

De boot wordt opnieuw vastgeknoopt en we varen door, maar niet voordat we met duct tape breekstaven aan de boten vast tapen. Pascal had deze meegenomen en ze komen nu goed van pas, zeker als een half uur later weer één van de boten vertrekt… Dezelfde om precies te zijn…

Dit keer vinden we hem dankzij de breekstaaf snel terug, maar dit kan zo echt niet verder. Te korte en te dunne touwtjes, te hoge golven. De visboten krijgen vreselijk op hun donder, waarbij er één zelfs beschadigd raakt als hij onder de spiegel van de houseboat klapt. Lesley, die de spullen uit die boot aan het halen is, kan net op tijd zijn voeten wegtrekken. Hachelijke momenten… We zijn blij als we een paar uur later in de luwte voor anker kunnen.

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Location GTX – Deel 7 “De finale”
• Location GTX – Deel 5
• Location GTX – Deel 3
• Location GTX – Deel 2
• Location GTX – Deel 6