Als je kan zwemmen moet je vissen!

Driftig zwemmen en spelen naast de stokken

Toen neefje Félix vorig jaar zijn zwemdiploma haalde hebben we afgesproken een keer samen te gaan vissen. En dat ging nu gebeuren! Samen met grote neef Jelle, mijn zoon, gaan we een weekendje proberen een paar vissen te vangen.

Vrijdagavond haal ik hem op en neem ik hem mee naar ons adres. We spreken met elkaar af de volgende ochtend eerst een paar voorntjes te gaan vangen om een beetje te oefenen en daarna ‘s middags naar een plek te gaan waar we kunnen karperen. Afhankelijk van het weer blijven we dan ’s nachts doorvissen of we gaan terug naar huis. De rest zien we daarna wel.

De vrijdagnacht is al een lekker feestje geworden. We lieten de drie kids (inclusief mijn dochter) op zolder slapen en daar hebben ze goed gebruik van gemaakt: keten! Dus zitten de volgende ochtend een paar gaperige mannetjes me aan te staren. We pakken de auto in en gaan ervoor! Natuurlijk krijgt Félix eerst een paar goede startkadoos: een mooie vispet en…. zijn eerste hengel! Een vaste stok van 3 meter zodat hij lekker kan gaan oefenen.  We vissen die ochtend in een lokaal vijvertje waar het werkelijk barst van de kleine voorntjes. Een beetje grondvoer, handje maden erbij en hupsakee! Vangen maar! Al snel hebben Félix en Jelle er een flink aantal gevangen en begint Félix zijn hengel al als een “gelukshengel” te omschrijven. Prachtig! Ik leer hem hoe je een dobbertje afstelt, hoe je een made op de haak prikt en hoe lokvoer werkt. Ook weet hij met een beetje uitleg zelf zijn eerste visjes te onthaken. Leuk om te zien hoe snel die knulletjes dit soort dingen leren, bij Jelle was het een paar jaar terug niet anders en ze vinden het echt leuk!

Nadat we dit een tijdje gedaan hebben gaan we naar huis terug om een broodje te eten. Daarna stappen we in de auto om naar de karperplek te gaan. Ik heb het weer nog even gechecked. Jammer genoeg is er een voorspelling van onweer gegeven voor de nacht en als er één ding voor mij heilig is dan is dat onweer: je vist niet met onweer! Jammer, maar we spreken af tot en met donker te vissen en dan terug naar huis te gaan. Ze mogen dan wel bij terugkomst in de tuin slapen in een tentje en dat wordt snel geaccepteerd: spannend! Aangekomen op de plek blijkt dat we niet de enigen zijn die van het mooie weer genieten. Het hele strand is/ligt vol met recreanten en met moeite weet ik in een hoek mijn rodpod te parkeren. De overige hengels moeten maar even wachten tot het wat rustiger is. Voor de jongens geen probleem: die staan na drie seconden in hun zwembroek en duiken het water in. Ik monteer de rigs, bevestig de boilies, hang er een PVA netje gevuld met wat extra boilies bij (heel en gebroken)om bij te voeren en werp die zo ver als ik kan om de drukte te vermijden. We zullen het wel zien; zelf kruip ik lekker in de schaduw onder de brolly en laat de mannen lekker spelen.

.

Driftig zwemmen en spelen naast de stokken

.

Tsja, en op de enige zomerdag in 2011 in Nederland ben je niet alleen……..

.

Om een uur of vijf wordt het rustiger en kunnen de andere hengels erin. Ik heb ook een winkle picker meegenomen zodat er ook actief op voorns en brasem gevist kan worden. Als we maar beet krijgen! Al snel weet ik een paar mooie voorns te haken die ik de jongens om en om laat binnendraaien. Félix heeft er schik in, hij heeft nog niet eerder een werphengel in zijn handen gehad en de voorns zijn van een leuk formaat.

Mooie voorns binnendraaien!

.

Een uurtje later gaan we eten. Ik heb mijn Trangia aluminium kookset meegenomen en maak naast pasta ook een set lekkere knakworsten warm. In het zakkende zonnetje bij een rustig meer in het gras eten met de kids. Mooier wordt het niet! Alleen laten de karpers nog op zich wachten.

Eten in de natuur: knakworsten!

.

Even later arriveert Roel ook; die komt een paar uurtjes meevissen en wij kunnen dan mooi even bijkletsen achter de picker en de feeders. Als het donker begint te worden zet ik de jongens allebei een hoofdlamp op en kijken we naar de ganzen die zich klaarmaken voor de wintertrek en in mooie “V-waaiers” voorbij komen vliegen. En we zien zowaar een paar ijsvogels!

Vluchten voor de winter, nu al……..

.

Als het eenmaal helemaal donker is wordt er met de lampen nog een spelletje “aliens” gespeeld en ruimen we daarna de boel op. Jammer genoeg geen karpers maar wel veel schik, lekker spelen en mooie voorns vangen aan een licht stokje; leuk! Thuis aangekomen stappen de heren in de tent en na een uurtje kletsen en lachen horen we niets meer; die slapen!

Spannend; voor het eerst zelf in een tent!

.

De volgende ochtend is iedereen alweer vroeg wakker; het daglicht in de tent helpt duidelijk niet om uit te slapen…. Twee witte moeie gezichtjes zitten op de bank als ik beneden kom. Vanochtend maar even rustig aan doen en de boel een beetje opruimen in de garage. Daar aangekomen blijkt Félix nog wel zin te hebben om met de boot te vissen. En ja, waarom ook niet? Het is uiteindelijk een visweekend voor hem, dus dat gaan we doen! Ik heb nog een paar voorns in de vriezer liggen; die gaan we maar eens uitlaten onder een dobber. Misschien lukt het wel om een mooie snoek te vangen. Om een uur of twee draai ik de boot in het water en varen we de plas op. Ik vis met twee dobberhengels en zelf hou ik een fireball hengel vast. Félix kijkt strak geconcentreerd naar de dobber; ik heb hem uitgelegd wat er gebeurt als je beetkrijgt en hij wil graag een snoek van dichtbij zien.

Ik vaar een aantal bekende taluudjes af en merk dat het herfst begint te worden. Al behoorlijk veel afgestorven planten drijven in het water en blijven irritant vaak aan de dreggen hangen. Het zweet staat uiteindelijk op mijn rug. Sturen, binnendraaien, dreggen schoonmaken, diepte afstellen, terugzetten en dat in die hitte. Maar gelukkig komt na een tijdje die verlossende aanbeet en kunnen we een mooi snoekje landen. Geen metersnoek, maar toch! Félix vindt het allemaal reuze spannend; toen de snoek bij de boot kwam heb ik hem even over de rand laten kijken en op dat moment zag hij de tanden. Met een grote sprong zat hij weer voorin de boot en helemaal toen de snoek op de mat lag bewoog hij (Félix) geen vin! Jelle daarentegen wilde wel even laten zien dat hij dit allemaal al kent en hielp flink met het meten van de vis. Ik heb Jelle een Savage Gear landingshandschoen aangedaan en hem de vis op laten tillen. En na een paar aansporingen is Félix er naast gaan zitten hetgeen resulteerde in een bijzonder leuke foto van de twee jongens en de snoek, prachtig!

Prachtige foto van de twee mannen!

.

Kort hierna zijn we er weer vanaf gegaan. De boot moest nog teruggebracht worden en we hebben afgesproken met hele gezin Félix mee te nemen naar het restaurant met de grote gele M. Want als je als kind een topweekend wil hebben dan sluit je daar dus af!

Tsja, het blijft een ijzersterk kinder-concept!

.
Hierna heb ik Félix teruggereden naar huis. Hij was duidelijk vermoeid van alle belevenissen maar toen we bij zijn huis waren en hij met pet op, hengel in de hand en een McDonalds vlaggetje als eerste tegen zijn pa zei “ik heb mijn eigen gelukshengel” en als eerste tegen zijn moeder “de bek van de snoek was heel dichtbij” wist ik dat hij een paar dingen heeft meegemaakt die hij niet meer gaat vergeten. Leuk! Het blijft een plezier om met kinderen zo met je hobby bezig te kunnen zijn, helemaal al je ziet dat ze er zo van genieten!

John Smit

Gerelateerde artikelen:

Tags:

Dit vind je misschien ook leuk...

2 reacties

  1. J. schreef:

    Leuk verslag om te lezen!

  2. Cornelis schreef:

    prachtig verslag !

    grt. Cornelis

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *