Wat een afsluiting; roofblei-spektakel!
De afsluiting van het roofvisseizoen, altijd een weemoedig moment. Dan mogen we weer twee maanden niet (vissen). En vaak ook een lastige periode om aan de vis te komen. Door het warme voorjaar gelden dit jaar ook weer andere “regels”. Zeker als je het vergelijkt met vorig jaar; toen vroor het ongeveer op dit moment. En nu? Nu wordt het meer dan 20 graden en is de watertemperatuur tot ruim boven de 10 graden gestegen!
Michel en ik hebben afgesproken er samen op uit te trekken. En wat te doen? Op de VISMA dit weekend waar ik samen met Roel was waren de verhalen al niet geweldig over de vangsten. En ook Volkmar en Hendrik-Jan zijn twee dagen op pad geweest en kwamen niet juichend terug. Alleen het Noordzeekanaal lijkt erg goed te gaan, de rest is lastig en dan moet je de vis weten te vinden. Na wat overleg besluiten we het over een andere boeg te gooien. Als de temperatuur van het water nu al zo hoog is en de rivieren goed bevisbaar en door de lage waterstand relatief helder, dan is het misschien een idee om te proberen gericht op roofblei te gaan vissen. Meer onder het motto “niet geschoten is altijd mis” enzovoort enzovoort. We hadden al gehoord van een aantal vangsten en voor ons is deze vis nog een vis die een aantal geheimen meedraagt, waaronder het vangen ervan in het vroege voorjaar.
Het is nog maar net licht als we de boot van Michel de rivier in traileren en we op zoek gaan naar de eerste stek. Het is een prachtige morgen, fris, helder, met van die flarden mist over het water. Het zonnetje begint al op te komen. We laten de boot rustig driften en gooien ondertussen kleine pluggen richting de oever. En al snel is het bal! Michel krijgt kort na elkaar een aantal keren beet en ik weet na een tijdje ook mijn eerste roofblei te haken. Mijn vis is klein maar de vissen van Michel zijn gelijk prachtig en dan ook nog in het mooie ochtendlicht, super!
De eerste meldt zich al snel in het zonnetje
De tweede ook
De derde kort erna
En ook ik weet er één te verleiden!
We vissen rustig door en wat opvalt is dat sommige stukken meerdere aanbeten opleveren en andere (lange) stukken helemaal niets. Daarnaast zit er nog vaak luis op de vis. Zou dat een teken kunnen zijn dat ze nog inactief tegen de oever liggen? Even later bewijst de roofblei zelf dat dat niet zo is. Midden in de stroming haak ik een mooie vis en even later haalt Michel er ook nog één weg die niet strak tegen de oever aanlag.
Een fraaie roofblei met luis nog op de staart
Double hookup!
Dan volgt de bekroning op de dag. We staan ondertussen redelijk verzuurd van al het werpen en binnendraaien een kribvak uit te gooien. Ik kijk naar Michel en zie hem de aanbeet krijgen; een enorme ros op zijn hengel, ik zie de klap! En terwijl we nog oh! en ah! en wat een beuk! etcetera staan te roepen krijg ik ook een klap erop. En staan we dus twee roofbleien tegelijk te drillen. Beide vissen vechten keihard op de stroming en we snappen waarom als ze zich laten zien. Mooie grote vissen! Michel landt die van hem in het net en laat hem daarin zwemmen om te onthaken en daarna mij te helpen. Ik land die van mij met de hand en deze gaat als eerste op de meetlat en op de foto. 74cm! Daarna wordt die van Michel vereeuwigd en ook op de meetlat gelegd. Ook 74cm! Waanzin. Zijn het tweelingen ofzo grappen we tegen elkaar en we genieten van dit super-moment; hoe vaak heb je een double hookup roofblei 70cm-plus? Wij nog nooit in ieder geval!
74cm lang en slank.
Het is een mooi moment om te gaan lunchen. De boot wordt geankerd op de Ipilot tussen de kribben en Michel tovert nog een ouderwets mooi blik knakworsten tevoorschijn. Heerlijk! We zitten te genieten in het zonnetje en wel zozeer dat het zooitje dat we er van maakten voor deze ene keer maar eens op de foto hebben gezet. Een echte jongensboot!
Boys..
Na de lunch gooien we nog weer vrolijk verder en weten we nog een paar vissen te haken. Het tempo is er wel wat uit. Kennelijk was de vroege ochtend voor ons toch het best. Wij vinden het niet erg. Het is een SUPERdag geweest. Een dag waarop we op nieuwe plekken op een nieuwe manier in een nieuw jaargetijde een spectaculaire vissoort wisten te vinden en verleiden. Leuker wordt het niet. En ook zo leuk dat ik mijn nieuw aangeschafte petje maar eens opzet: “Lucky John”. Heb ik dat Lucky niet eens ergens anders gelezen?
After lunch vis voor Michel
En nog eentje voor mij
Do you feel lucky today? Yes!
Aan het einde van middag halen we de boot er weer uit en rijden we naar huis. We zijn moe maar voldaan. En genieten met een lekker fris drankje in de tuin van Michel nog even na. Wat een prachtige manier om het seizoen te sluiten. Roofblei spektakel! En nu alvast nadenken wat we de komende maanden gaan doen. Een dikke karper. Barbeel. Meerval met wormen? We zullen het zien.
John Smit
