Columbia river USA, op steur en zalm (deel 3)

Dit artikel gaat over het echte plezier: het vissen zelf! Nu het huidige seizoen op zijn einde loopt zal ik eerst ingaan op het steurvissen in deze regio, hetgeen nogal anders is dan 45-60 km stroomopwaarts.

Het materiaal:
Persoonlijk heb ik een voorkeur voor mijn “Lamiglass” hengels die toevallig 100km van Astoria in Woodland gemaakt worden. Een medium actie geeft genoeg gevoeligheid om zelfs de meest voorzichtige aanbeet te voelen, maar genoeg body om een grote vis tot 3 meter en 350-400 pond te kunnen drillen. Op deze hengels zit ook een gegarandeerde gratis vervanging als je er één breekt en gemiddeld breek ik er 1 tot 2 per seizoen op grote steur. De eerste brak ik dit jaar, terwijl ik probeerde een vis van ongeveer 150cm probeerde te landen. Dit is het type vis en het moment waarop je de hengel kan breken. Deze vis heeft de neiging wild te worden op het moment dat je ze in het net landt of bij de staart grijpt. Als je dan niet genoeg lijn uit hebt staan breekt de punt van de hengel in het geweld!

Dit is het moment waarop de vis wild kan worden en kan gaan “rollen”!

.

Als reel kies ik de Penn 320gti. Ik heb veel verschillende merken en types (Shimano, Daiwa, Tidewater, etc.) maar Penn heeft de duurzaamheid om deze vis in zout water condities te kunnen bevissen en ze zijn ook economisch in aanschaf, onder de 100 dollars.
Als lijn heb ik een voorkeur voor 30lbs nylon hetgeen voldoende is om een vis van 400 pond te landen. Een grote vis heeft ook de neiging om zich in het lijn te “rollen” in een poging de lijn te breken met zijn scheermesscherpe punten die over zijn lichaam lopen. Dit lukt soms maar door hard te drillen met een strakke slip en lijn kun je dit voorkomen.

Mooie sport op licht materiaal maar wel op de rand van breken…..

.

Ik heb een voorkeur om in ondiep water te vissen, met name op de zand en modderplaten aan het einde van het opkomende getij en de eerste uren tijdens laagwater. Dit om de vis te vinden die foerageert op de net ondergelopen platen of in de kanalen tijdens eb. De vis zit dan achter schaaldieren aan en ansjovis op deze platen terwijl zijn concurrentie, krab en dergelijke, in het diepere water blijft. Hotspots veranderen overigens jaar op jaar en van dag tot dag, ik zoek altijd kleine kanalen waarvan ik weet dat daar de vis doorheen trekt.

Als we op een plek zijn waar de aanbeten goed doorkomen noteer ik tijd van de dag, getij en probeer ik in te schatten wat de vis doet; trekken ze de rivier in of naar buiten? Dit bepaalt voor de volgende dag mijn eerste keuze op deze plek en tijd. Een goede GPS is dus cruciaal! Vaak zie je een herhalend patroon op het getij totdat het getij zo ligt dat het de nacht ingaat. In het algemeen is het zo dat wanneer er na 30-45 minuten geen aanbeet is geweest ik verplaats. Soms maar een paar meter, dat kan genoeg zijn! In dieper water is een goede sonar essentieel om de vis te vinden; ik gebruik een Garmin sonar/GPS 540s waarvan ik gemerkt heb dat die dit werk uitstekend doet.

De monding van de Columbia rivier, zoals ik eerder heb gezegd, heeft veel verborgen gevaren waar je goed rekening mee moet houden; verborgen zandbanken, palen onder water, ronddrijvend vuil en gevaarlijk sterke stromingen. De gemiddelde stroming van de rivier is 190.000 vierkante voet per seconde (Dutchanglers: jaja, reken dat maar eens na…) waardoor de structuur van de stroming continu verandert. Hiermee levert de Columbia rivier meer zoetwater in de grote oceaan dan elke andere rivier in Noord en Zuid Amerika! De rivier start in Canada en loopt door Washington state via Oregon over een lengte van ongeveer 2000 kilometer voordat deze uitkomt in Astoria.

Aas… Je mag slechts één hengel per visser gebruiken en als ik met twee vissers ben begin ik normaal gesproken met ansjovis en garnaal. Op de tweede opeenvolgende aanbeet op één van de aassoorten verander ik alles naar die aassoort. De ene dag is ansjovis favoriet, de andere dag garnaal. In dieper water is garnaal te kwetsbaar, ik vis dan met ansjovis, smelt (een soort haring) en soms kan inktvis ook het verschil maken. Ik gebruik ook geurstoffen die ik van dag tot dag aanpas maar de combinatie van ansjovis en smelt samen met WD40 is nog altijd een slimme keuze (Dutchanglers: inderdaad, WD40, het smeermiddel in het blauwe busje!).

Aluminium boten zijn het meest gebruikt in deze visserij. De meesten traileren hun boot in het water en de gemiddelde lengte varieert van 18 tot 24 voet. Hoge boorden zijn essentieel omdat vaak in de middag de wind oppikt en de golven dus ook! Ik gebruik daarnaast driftzakken om de boot te stabiliseren.

De combinatie truck en boot die veelal gebruikt wordt

.

Hoe vis je op steur? Je gaat voor anker, vaak op het moment van een afzwakkende ebstroom. De boot ligt dan van oost naar west voor anker, de stroom gaat dezelfde richting. Als de stroming verder afneemt neemt de wind uit het zuidwesten de kracht over en daardoor gaat de spiegel van de boot nogal heen en weer. Dit maakt het bodemvissen erg lastig. Het gebruik van een driftzak op één van de hoeken op de achterzijde van de boot is dan een uitkomst en maakt de boot meer stabiel. Ik gebruik een 50inch diameter driftzak voor mijn 18 voets boot; dit is in de meeste gevallen genoeg.

Boot op anker en “gestabiliseerd” met een driftzak achter de boot

.

Deze technieken en theorieën zijn mijn persoonlijke mening. Ik ben er zeker van dat wanneer je aan 15 vissers hetzelfde vraagt je 15 meningen kan krijgen. Nogmaals: het is gebaseerd op mijn ervaringen en mening.

In het volgende artikel zal ik ingaan over het naderende seizoen voor zalm op Chinook en Coho. Tot die tijd: “cheers and happy fishing”!

Dale Murff

Gerelateerde artikelen:

• Columbia river, beste ervaringen (deel 5, final)
• Columbia river USA, salmon fishing (part 4)
• Columbia river USA, sturgeon and salmon (part 3)
• Columbia rivier USA, vissoorten en regelgeving (deel 2)
• Steur en zalm, Columbia rivier, USA (deel 1)