De ommekeer

De ene visdag nog beter dan de andere, metersnoeken volgden elkaar op alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En dat is het natuurlijk niet, zeker op het grote water moet je gewoon blijven werken voor de vis en de vangsten van de afgelopen sessies houdt ik dan ook vooral op ‘right place right time’ en daarmee een flinke dosis stekkennis…

Voor vandaag heb ik geen vismaat. Plan is om ’s ochtends eerst te gaan roofbleien, ik moet immers mijn eerste van het seizoen nog vangen, en daarna verder te gaan op snoek. Voornamelijk met de vlieg, maar ik neem wel alles mee zodat ik op de omstandigheden in kan spelen. Ik zet de wekker om half vijf en plof in bed.

Als de wekker gaat ben ik vreselijk duf. De lange weken en het vele reizen eisen zijn tol en ik draai me zonder er bij na te denken even om. …Huh?! 7 uur! Het voelt alsof ik twee seconden gelegen heb, maar in werkelijkheid heb ik me vreselijk verslapen. Dat is voor het eerst! Aangezien ik om 3 uur alweer van het water af moet begin ik me sterk af te vragen of ik überhaupt nog wel moet gaan. Roofbleiplan is al verworpen… Nou ja dan maar gewoon op snoek.

Toch is de dag eigenlijk al verziekt. Vissen tegen de klok voelt gewoon niet goed want je kunt je plan niet volgen. En juist op het grote water is een plan zo van belang. Zomaar lukraak het water op en maar zien wat je gaat doen, dat heeft echt geen zin. Ik schrap een aantal punten uit mijn plan en stap in de auto. Bij de helling gaat snel de boot er in en vaar ik weg.

Eenmaal in de boot vaar ik naar de eerste stek en pak ik de hengel er bij. Ik rijk naar achteren en dan dringt het tot mij door… Nee toch, het is toch niet waar…?! Taksi vergeten! Reddeloos verloren plof ik neer in mijn stoel, zal ik gelijk maar weer traileren dan? Terug mijn bed in? Dit kan natuurlijk alleen nog maar fout gaan vandaag… Maar vooruit, we gaan het toch maar proberen.

Ik hang een grinder aan de speld en vis wat grote plantenvelden uit. Het is er helaas net even wat ondieper dan gehoopt maar vooruit, snoek kan er nog wel liggen. Na een half uurtje een mooie droge tik. De vis hangt en na een kort potje knokken komt een leuke 60er aan boord. Snel lostikken en weer terug. Is er dan toch een leven zonder Taksi?

Dan valt mijn buitenboordmotor uit. Wat krijgen we nou? Ik start hem opnieuw, vaar een stukje stationair en voel hem dan weer stilvallen. Nee toch, dit ga je toch niet menen? Ik zoek de beschutting op en haal de kap er even af, zie zo gauw niets geks op zich loopt de motor prima. Het blijkt dan ook uiteindelijk de brandstofslang te zijn die niet helemaal goed aan sluit. Een hele opluchting, dat zeker!

Ik besluit voor alles of niets te gaan. Werpend vissen boven groot en open water. Een visserij die ik maar weinig beoefen omdat je vaak toch geneigd bent meer op zeker te vissen. Maar met een reeks als die van de afgelopen sessies mag het best een beetje taai zijn. En vaak is het wel zo, dat als je wat vangt, het ook gelijk een hele mooie vis is.

Het water is kraakhelder en ik hang een cola kleurige bulldawg aan de speld. Deze kleur doet het vaak erg goed op helder water en bovendien is een bulldawg mooi wisselend te vissen. De ene worp vis ik hem monotoon binnen op zo’n 2-3 meter, de andere worp meer diagonalend langs het talud. Al na een kwartiertje gooien krijg ik een beste tik wanneer ik de bulldawg even laat afzinken. Ik sla hard aan maar helaas hangt de vis niet, staartbijter?

Regelmatig zie ik schooltjes witvis op de dieptemeter. Naast een van deze schooltjes ligt een mooie boog op half water, dat moet gewoon een snoek zijn. Als mijn bulldawg dichter bij de boot komt zie ik de boog opeens veranderen in een streep richting het oppervlak. De bulldawg komt in het zicht en uit de diepte komt een flinke schim omhoog. Ik versnel de bulldawg en draai hem dan langs de boot weg, de snoek spert haar bek wagenwijd open en komt zeker een meter hoog het water uit met de bulldawg in haar bek. Ik schrik me de pleuris en sla diezelfde bulldawg zo weer uit haar bek, waarop de dikke 90er weer de diepte op zoekt. Op mijn scherm zie ik de boog weer stoppen op half water, maar wat ik ook probeer. Ze trapt er niet meer in…

Met een hartslag van 180 vis ik verder, wat een geniale aanbeet was dit! Een dergelijke aanbeet is misschien wel mooier dan de vangst zelf! Vol vertrouwen vis ik verder en al snel volgt er nog een flinke tik, maar ook deze keer sla ik een gat in de lucht. Ze zijn wel actief daar beneden, maar echt los zijn ze niet…

Ik sleep terug naar het begin en start een volgende drift. Dit keer hang ik echter ook een grote racoonstreamer onder de boot, met 30 gram lood ervoor. Wappert prachtig dus wie weet. Twee maal zie ik een grote streep stijgen richting de streamer, om vervolgens weer naar de bodem af te zakken. Superspannend, maar helaas geen resultaat.

Het is al weer twaalf uur en ik besluit van tactiek te veranderen. Even kijken of ik een paar baarzen kan vangen om die vervolgens op de fireball aan te bieden. De snoek is duidelijk erg voorzichtig vandaag maar misschien, als je ze het maar makkelijk genoeg maakt, doen ze nog een poging. Ik hang een klein Lucky Craft plugje aan de speld en begin te slepen. De eerste aanbeet is wel erg hard voor een baars en de felle uithalen bevestigen mijn vermoeden. De eerste roofblei van het seizoen, van toch zeker 25cm, wil toch even duidelijk maken dat ik echt wat gemist heb ’s ochtends…

In het half uur dat volgt vang ik nog twee baarzen bij. Ik heb genoeg en besluit terug te trollen richting snoekstekken, waarna mijn plugje opeens vast loopt ergens ruim boven de bodem. Als ik achter de boot kijk zie ik vanaf de oever een lijn strekken en ik wacht op een afgaande pieper. Dit geluid blijft echter uit en het blijkt dan ook een stroperslijn te zijn. Ik vaar achteruit en maak mijn plugje los, waarna me opvalt dat de lijn zich verplaatst heeft. Dan zit er dus wat aan…

Langzaam trek ik de vis naar de boot. Weinig beweging onder water, totdat ik hem van de bodem omhoog wil trekken. Lompe kopstoten geven aan dat ik met een snoekbaars te maken heb en een flinke ook! Telkens weer spurt de vis naar de bodem en moet ik lijn bijgeven. Heb je zes hengels in je boot liggen, en sta je vervolgens met een handlijntje te drillen… Het moet niet gekker worden!

Als ik de vis voor het eerst zie blijkt het een beste bak te zijn. Sowieso een van mijn grootste ooit. Weer spurt de vis terug naar de bodem en begint het spelletje van voor af aan. De vis is in topconditie, dat blijkt wel.

Dan komt de vis, snoekbaarseigen, plots naar het oppervlak en is het over. Ik grijp haar onder de kieuw, knip de lijn vlug door en til de vis aan boord. Wat een prachtvis! Helaas is de haak, of dreg, helemaal in de slokdarm verdwenen. Laten we hopen dat het een haak is, dan heeft de vis nog kans van overleven. Ik schiet snel een paar platen en meet de vis nog even. 84cm, maar het is vooral haar omvang die indruk maakt. Als de vis later met krachtige slagen wegzwemt blijf ik achter met gemengde gevoelens. Mooi dat ik deze vis heb kunnen redden, maar hoeveel sneuvelen er wel?

Knoert van een snoekbaars

Eerder die dag vond ik een super shad rap tegen de oever. Ik vaar terug en knoop deze aan de strooplijn. Met het lood wat er al aan zat zinkt deze mooi naar de bodem en ik ben stiekem wel benieuwd naar het gezicht wanneer de stroper zijn ‘vis’ binnen haalt. Het liefst geef je zo’n man direct aan natuurlijk, maar in dit ‘kromme recht’ systeem zou hij mij vervolgens aan kunnen geven voor diefstal… In dat geval zou je die vis dus moeten laten hangen, wat dus echt niet gaat gebeuren…

Ik vaar weer terug naar de stek van ’s ochtends. Baars op de fireball en zo secuur mogelijk het talud uit millimeteren. Het blijft akelig stil onder water. Boven water is het bovendien erg benauwd, gewoon onprettig om buiten te zijn. Daar waar andere dagen de vis steeds ’s middags los kwam lijkt het nu andersom te zijn. Met nog een klein half uur op de klok doe ik nog een laatste poging. Alles of niets, een rondje slepen boven diep water.

Ik bemerk dat ik mijn mega swimmbait vergeten ben. Waar was ik vanochtend met mijn gedachten? Het is een wonder dat ik mijn hengels bij me heb! Dan maar de FatBastard er aan, die valt ook enorm op met het brede postuur en de wild flankende en uitslaande actie. Ik stuur de boot naar open water en ga boven 6-10 meter water slepen. Het valt me op dat er behoorlijke scholen vis op half water liggen, altijd interessant om over heen te slepen. Met nog tien minuten op de klok volgt dan toch een beuk van een aanbeet, ik spring uit mijn stoel en ben opeens wakker. Toch nog!

Hengel hoepeltje rond en zware klappen, dan komt de vis heel langzaam naar de boot gezwommen. Liever heb ik dat ze eerst een paar flinke runs neemt, maar deze snoekdame heeft alles in de gaten. Er komt een prachtsnoek in beeld, om en nabij de meter en lekker zwaar gebouwd. Ze gaat rustig naast de boot liggen, toe maar, pak me dan als je durft, lijkt ze te willen zeggen. Dan zie ik haar bek open gaan, de FatBastard zit aan een velletje gehaakt. Dit kan alleen maar… FLOEP! In klap met haar kop en ze kan weer terug naar haar schooltje witvis. Ik plof neer op mijn stoel en wordt even gek…

Het kon ook niet goed blijven gaan natuurlijk, maar dit is wel heel zuur zo. Het was een prachtige beloning geweest op een taaie dag, vooral dankzij eigen acties. Ik ruim de spullen op en vaar terug naar de helling. Tijdens het opruimen dringt één ding steeds meer tot me door. Nu pas waardeer je die afgelopen sessies echt zoals het moet!

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• De zomer voorbij
• Gericht op monsterbaars
• Moe maar voldaan
• Memorabel
• Hoge verwachtingen