Vissen en niks anders
De avonden worden rap korter, dus de after work sessies ook. Helaas kan ik door grote drukte op het werk niet zo vaak op pad als ik zou willen, maar onder het motto ’thuiszitten kunnen we de hele winter nog’, probeer ik er toch het maximale uit te halen. Ook als de rivier dramatisch laag staat en een dikke kansloze oostenwind waait…
Wie mijn zeebaarsavontuur van vorig jaar heeft gelezen, kent mijn geschiedenis met deze gestekelde zoutwaterschavuiten. Rovers die hun zoetwaterneef uitmaken voor watjes, want zij zijn de stoerste jongens van de klas. Durven te zwemmen op plekken waar geen vis zijn leven zeker is, langs scherpe oesterbanken en in beukende stroming. Zeebaars, ik mag ze wel, ondanks dat ze mij niet lijken te mogen…
Augustus 2013… Zo flitsend als het seizoen begon, zo doods was het deze maand. Water bloedheet, dan weer afgekoeld en dan weer warm. De vis had er geen zin meer in en dat bleek ook uit de vangsten. Er was werkelijk geen fatsoenlijke beet te krijgen op de rivier. Na vijf keer blanken ben ik het zat en plan ik een dag in naar de randmeren.
Augustus alweer. Op vakantie geweest, volgende week begint de lange zit op het werk richting kerst. Ieder jaar is het weer even slikken deze dagen, want voor mijn gevoel eindigt de zomer hier. Oké, niet qua weer misschien, maar de avonden worden elke week weer korter en het aantal gespotte bikini’s per visdag kleiner. De zomer is zo gek nog niet…
’s Ochtends heerlijk gevist, ’s middags thuis voor wat ‘van alles en nog wat klusjes’ en ’s avonds in de auto naar HJ. Morgen zal om 3:30 de wekker gaan, we willen er vroeg bij zijn op de rivier. Onder het genot van een paar biertjes bespreken we het plan voor morgen. Michel en Arno zullen ook van de partij zijn. Prima weertje volgens de voorspellingen ook, dus wordt vast een leuke dag!
Vandaag maken we een uitstapje naar Straumen, een dorp op 20 minuutjes rijden. Straumen staat bekend om de op een na sterkste stroomversnelling van Noorwegen. Het water wordt hier door een vernauwing van het ene naar het andere fjord geperst. Lijkt erg gevaarlijk allemaal maar zolang je met afgaand tij vist kan er weinig gebeuren. Je komt namelijk onmogelijk tegen de stroming in, in de vernauwing. We vissen bij de monding van de vernauwing net buiten het dorp waar een eilandje ligt. Hier, en langs de kanten ontstaat een nering waar de stroming precies de andere kant opgaat. Door deze te gebruiken kunnen we de sterke stroming vermijden en langs de stroomnaden vissen.
Allereerst zal ik mezelf even voorstellen. Ik ben Ronald Traas en woonachtig in Zeeland. Vier jaar geleden ben ik begonnen met het vissen vanuit de (Hobie)kajak. Het eerste jaar alleen op de zeebaars maar later ben ik ook begonnen op de zoete rovers. Het is inmiddels uitgegroeid tot een ware verslaving en ben dan ook wekelijks wel ergens op het water te vinden.
Toch wel lekker, zo’n tropische vakantie in de gesloten tijd. Breekt de boel lekker op en met een week voorbereiding en een week nagenieten/verslagen schrijven zat de helft er al weer op. En enkele karper en wat windes later was de dag dan ook alweer daar. We mogen weer op roofvis en dat laat ik mij geen twee keer zeggen.
En dan denk je dat je alles gehad hebt… Orkaanseizoen: Oktober. April 2013, 2 orkanen ver op zee. Zeewatertemperatuur die uiteindelijk van 25 naar 27 graden geklommen is in zeven dagen, maar nog altijd drie graden te koud. Gisteren leek er eindelijk wat meer vis onder de kust te liggen en vandaag…
Net als gisteren en eergisteren melden we ons in Puerto Angelito in plaats van op Baya Principal. Als Fillo de boot op het strand parkeert gaan de spullen aan boord, waarna we een tijdje in de rustige baai blijven hangen. Fillo staat met het werpnet in de aanslag en na twee worpen op de verkeerde plaats is het raak. En hoe! Met 100 á 150 aasvissen moeten we, gezien het beeld van afgelopen week, de dag wel door kunnen komen. We varen de baai uit maar Jezus stuurt de boot in een andere richting dan de voorgaande dagen. We gaat...
Zo gezegd zo gedaan, de volgende dag varen we uit in dezelfde richting als gisteren. De tegenstelling is echter vrij groot. Weinig vogels in de lucht, geen jagende vissen voor de kust en het duurt even voordat we de eerste dolfijnen tegenkomen. Niets zo veranderlijk als het zeetje hier. Vissen die vandaag hier jaren, kunnen morgen honderd á tweehonderd kilometer verderop zwemmen en omgekeerd.
Als Georges vlak voor het slapen gaan nog een keer het weerbericht bekijkt ziet hij slecht nieuws. Er is een tweede orkaan die roet in het eten gooit. De golven zullen dus niet gaan afnemen de komende dagen, maar juist nog hoger worden. Dit zet een definitieve streep door de kustvisserij.
Roca Blanca it is. Vol goede moed arriveren we om half zeven in de haven. Jezus staat al klaar en Fillo is de boot al aan het halen. Wat een gemak als alles zo geregeld wordt elke dag. Je hoeft alleen maar in te stappen en te vissen!
Half zes, de wekker wekt. Voor het eerst wordt ik er wakker van, voorgaande dagen stond ik ruim voor de wekker al naast mijn bed. De lange dagen in de zon beginnen te voelen. Vanavond vroeg naar bed…
De volgende morgen staan we een half uurtje eerder op, om nog voor zonsopkomst uit te varen. De zee ligt er tamelijk vlak bij en dat is wel zo prettig met een dik uur varen voor de boeg. Het is een beetje heiig, maar dat geeft de zonsopkomst wel een extra mooi sfeertje mee. Terwijl wij onze camera’s aan het werk zetten tuurt Jezus over het water. Voor de zekerheid staan er drie opgetuigde hengels klaar, maar helaas, er is geen activiteit te bespeuren.
