Ebro, Dag 3, Ze springen niet in de boot
Zaterdag, de laatste dag dat John en ik met zijn tweeën het huisje zullen bewonen. Dat huisje lijkt overigens inmiddels wel een ’tackle shop’ volgens onze engelse buren en ik kan ze gezien de bossen hengels en kratten met materiaal geen ongelijk geven.
We besluiten eerst de ochtend nog maar eens te gaan besteden aan het pesten van een paar snoekbaarzen om daarna in de middag de voerplek een kans te geven. Voordat we beginnen met vissen kijken we ook nog even snel hoe onze aasvissen zich houden in het aan een boei geknoopte leefnet.
De karpertjes leven allemaal nog en gerustgesteld varen we dan ook weer richting de snoekbaarsstekken. Daar gaat het als vanouds en we vangen weer de nodige stevig vechtende mannetjes die prachtig donker getekend zijn en ook loopt er af en toe een vrouwtje vol met kuit tussendoor.
Donkerblauwe hardvechtende mannetjes snoekbaarzen
Na een ferme lunch worden de meervalhengels in elkaar gezet en varen we richting de aangelegde voerstek. De watertemperatuur bedraagd circa 10 graden volgens de humminbird en we hebben beiden geen idee of dit ook maar enigszins voldoende is om de meerval al in beweging te krijgen.
Niet veel later liggen de stokken erin, beaasd met pellets en inktvis en duiken we onder de paraplu die een mooie schaduw werpt. Met een pilsje in de hand glijden de uren voorbij en we leggen ook maar vast op het ondiepe deel vlak voor de kant een karperstekje aan met pellets om in ieder geval de andere dag ook wat te doen te hebben.
Hengels uitvaren
Als we tegen een uur of 6 opruimen zijn we niet veel wijzer geworden, geen enkel teken van leven op de stokken gehad en dus ook niets opgestoken.
In de avond besluiten we om nog even te gaan snoekbaarzen in een kloof die vlak naast de pelletstek ligt en om in het donker nog een paar uurtjes te gaan ‘dobberen’ met een karper. Het snoekbaarzen levert wat visjes op maar tijdens het dobberen komen we niet veel verder dan een aantal langerekte signalen op de visvinder die zo maar eens van meerval zouden kunnen zijn.
Als we uiteindelijk ons bed instappen kijken we terug op een lekker rustig dagje waar we op het meervalfront niets wijzer zijn geworden. Zou het water nog te koud zijn of liggen ze ondieper ? Zondagochtend komen Arno en Roel en dan gaan we het weer proberen wie weet leren we dan meer.
