Doodaas vissen op roofvis met sardines

aalscholvers vissen waar de vis zit!
Mijn droom is nog altijd om in een dikke sneeuwlaag te zitten met een metersnoek op schoot. Dat is me nog niet gelukt. En omdat er nu ijs ligt waardoor de boot het water niet in kan en de sneeuw ruim aanwezig is besluit ik het te gaan proberen! Ik ga in een open stuk in één van de grote vaarten bij mij in de buurt met sardines vissen en mijn geluk op het vangen van een metersnoek in de sneeuw opnieuw beproeven.

Ik kies voor de middag, mijn ervaring is toch dat dit in deze periode van het jaar een betere keuze is en om eerlijk te zijn: een hele dag in de kou achter de optonics vind ik wel een opgave…… Nadat ik de materialen in de auto heb geladen (altijd toch weer meer dan je denkt: hengels, banksticks, optonics, swingers, takels, aas, stoel, paraplu, voerboot, net, koffie, eten en natuurlijk een fotocamera, etc.) rij ik naar mijn plek toe. Ik heb besloten vlakbij een brug te gaan vissen, ik heb daar eerder goede ervaringen mee gehad en ik zie daar ook vele watervogels rondzwemmen, inclusief een paar aalscholvers. Die zitten daar ook niet voor niets denk ik.

aalscholvers vissen waar de vis zit!

Het tocht alleen enorm onder de brug door, dus ik besluit de gok te wagen en het mezelf gemakkelijk te maken. Ik parkeer mijn auto onder de brug en zet de hengels zo weg dat ik de één door de voorruit kan zien en de ander door de zijspiegel. En ik installeer de afstandsbediening van mijn optonics in het dashboard, ideaal!! Ik zit als een vorst, kan mijn net aangeschafte nieuwe boek van Jacques Schouten “als het vissen in je bloed zit” lezen en heb een lekker muziekje erbij. Volgende keer toch maar de hele dag gaan vissen.

Hoe vis ik statisch met doodaas?
De sardines hang ik aan een takel met twee dreggen. Bovenste dreg door de neus, achterste dreg strak langshet lijf 2cm voor de staart op de rug. Boven de takel plaats ik een wartelschuiflood (in dit geval van 15 gram) met tussen de wartel van het lood en de takel een rubber bead. Ik plaats de hengel op banksticks met de lijn ALTIJD in het verlengde van de hengel en de optonics op maximale gevoeligheid. Hierdoor wordt zelfs de lichtste aanbeet geregistreerd. Als swingers gebruik ik de pike-swingers van FOX (zie foto). Hierdoor worden oplopers ook geregistreerd, maar belangrijker nog: je kunt hierdoor met open beugel vissen zodat de lijn direct vrij afloopt. Je moet dan natuurlijk wel de swingers zo afstellen dat de lijn er heel makkelijk uitvalt bij een aanbeet. Het landingsnet leg ik altijd zo neer dat ongeacht op welke hengel ik beet krijg ik deze “in de loop” mee kan nemen.

FOX pike swingers en open beugel

En zo zit ik dan even later. Wachtend op wat komen gaat. Ondertussen is het flink gaan sneeuwen en staan de hengels er prachtig bij in dit winterse plaatje. Ik begin al wat weg te dromen.

winters tafereeltje!

Na een kwartiertje pak ik mijn eerdergenoemde nieuwe boek en begin te lezen. Natuurlijk eerst de verhalen over de Alligator Gar. Want daar gaan we in mei op vissen! Maar ook de meervalverhalen doen me goed; zowel in de Saône als in de Ebro heb ik zelf gevist, en met veel succes. Ik dagdroom lekker verder en denk aan mijn avonturen van toen. Op de achtergrond neuriet Anouk zachtjes met me mee. Maar opeens wordt mijn meditatie ruw verstoord: PIEPPPPPPPPPP!!!!! Eén van de optonics schreeuwt het uit. Mijn hart slaat drie keer over en ik vlieg de auto uit, grijp het net en ren naar de hengel. Ik neem de hengel op en kijk in de richting van de aflopende lijn. Dan zie ik wat er gebeurd is…….. een fuut! Hij heeft de sardine opgevist en zwemt weg met de sardine in zijn bek. Ik geef een kort fel rukje en gelukkig valt de sardine uit zijn snavel. Rustig draai ik de mijn aas binnen, controleer de bevestiging en zwaai de sardine weer het water in (voorzichtig: ze worden zacht!). Klaarwakker ga ik weer achter het stuur zitten en vervolg het verhaal over de Alligator Gars.

de schuldige!

Een uurtje later is het opnieuw raak op dezelfde hengel. Maar nu heb ik gewoon pech: op het moment dat ik contact wil ga zoeken met de vis door zachtjes de lijn strak te draaien zie ik dat de run stopt. Ik sla voor de zekerheid aan maar voel niets. De sardine die er nog aanzit laat zien dat een snoekbaars honger had (twee diepe snijvlakken van zijn voortanden, zie foto). Kennelijk heeft ‘ie toch iets gevoeld of houdt ‘ie bij nader inzien niet van sardines, wie zal het zeggen.

snoekbaars-tanden in de flank

Ik blijf nog even zitten tot het donker wordt en ga dan weer naar huis. Ik heb heerlijk gezeten en genoten van de spanning en mijn boek. Mijn “metersnoek in de sneeuw” wens blijft jammer genoeg nog even staan.

Gerelateerde artikelen:

Dit vind je misschien ook leuk...

1 reactie

  1. casper schreef:

    te cool ik wil later ook een dutchangler worden!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *