Ierland, december 2006: Over regen, wind en oja! Snoek…
In juni dit jaar vertrok ik naar Killaloe, Ierland om daar drie
dagen achter de Ierse snoeken aan te gaan. Helaas trof ik het niet
erg met het weer, wat net bij mijn aankomst volledig omsloeg. De vangsten
waren niet best en besloten werd om het nog eens over te doen. En omdat
drie dagen wel erg kort is, dit keer maar gelijk een week. Doelen werden
gesteld en vluchten geboekt. Wintervissen in Ierland, gericht op de kneiters!
Met dank aan Oscar Wissink kon ik dit maal mijn hengels veilig verpakken in een Bazooka
hengelkoker. Toch wel prettig als je weet dat de kans op hengelschade
nu echt klein is. Maar dan de tas in pakken. Warmtepak, warmtelaarzen,
visspullen, en waar moeten mijn kleren dan? Uiteindelijk mogen de sokken
en boxershorts mee in de hengelkoker. Goede schokdempers en bovendien
betaal je toch een vast bedrag voor die koker. Ongeacht het gewicht. Sterker
nog, ik was meer geld kwijt om die koker over te vliegen dan om mijzelf
heen en weer te vliegen….
Twee setjes kleren verdwijnen in de handbagage, daar kun je geen piloot mee neerslaan, al
het andere wat ik bij me heb wel. Om vijf uur, sinterklaasdag, komt Thijs
Kamp aanlopen. We eten snel wat en daarna stappen we in de auto. Thijs
brengt me naar Düsseldorf -Weeze. Waarom Düsseldorf er voor
staat weet ik niet, want dat ligt niet eens in de buurt… Lekker verwarrend
allemaal maar gelukkig kwam ik er op tijd achter dat we niet naar Düsseldorf
moesten, maar gewoon naar Weeze, dat scheeld nogal een eind… De reis
verloopt op wat langzaam rijdend verkeer na voorspoedig en een uur en
drie kwartier later zet Thijs mij af op het vliegveld. Thijs gaat weer
terug naar huis en sjouw met spullen en al richting incheck balie.
Ryanair, low budget naar Shannon. En low budget is het zeker. Bij het inchecken verteld het
meisje mij dat ik moet bijbetalen voor de koker. Ja, dat weet ik. Ik krijg
een bonnetje mee en moet naar de service balie. Daar staan drie kerels
een broodje te eten. Kan ik hier betalen? Nee daar gaan wij niet over…
Afijn een half uur later (en met inmiddels 10 mensen achter me in de rij)
komt het meisje van de incheckbalie aanlopen. Kan ik u ergens mee helpen?
Euh ja lijkt me wel je stuurd me hier zelf heen… Afijn ik betaal de
30 euro. Ja u kunt nu terug naar de incheckbalie en dan krijgt u uw paspoort
en ticket terug. Ja das fijn, maar er zit niemand meer achter de incheckbalie…
Nadat de rij geholpen is komt het meisje terug naar de incheckbalie en
krijg ik dan eindelijk mijn ticket. Als ik vervolgens bij de ‘gate’ weer
hetzelfde meisje tref om mijn boardingpass af te scheuren begin ik me
toch af te vragen of ik nou last heb van een pre-jetlag of wat?
Afijn, stoel zoeken, gordel vast en zitten maar. Voor mijn verjaardag kreeg ik van Ad Swier
zijn nieuwe boek, A passion for pike. Een boek boordevol prachtige verhalen,
handige tips maar vooral veel ‘Ireland talking’, een beter moment om er
in te beginnen kan ik mij dan ook niet indenken…
Na een kleine twee uur gelezen te hebben sta ik strak van de Ierland kriebels, wat kan die
man alles toch mooi neerpennen. Nadat ik mijn koffers oppik loop ik de
ontvangsthal in, waar Herman al staat te wachten. Snel een knuffel en
een kus…(ahum…) en hup de auto in. In huize FisHerman drinken we nog
een kop koffie, kletsen we wat en ik druk Herman nog een surprise onder
zijn neus. Het is niet voor niets sinterklaasavond!
Een bijna 35cm lange ‘Big ass streamer’
De volgende morgen spring ik na het eerste piepje van de wekker gelijk mijn bed uit. Ik heb
er zin in! Beneden komen de geuren van een heerlijk Iers ontbijt mij tegemoed
en even later verdwijnt er een hoop lekkers in mijn maag. Herman verteld
dat het enorm slecht weer is in Ierland, al ruim twee weken zelfs. Veel
regen en ook veel wind. Voor vandaag wordt er niet anders voorspeld en
dus besluiten we Lough Derg nog even te laten wachten. We gaan een van
de East Clare lakes bevissen. Maar eerst even de boot ophalen…
Een botenstalling mét uitzicht…
Winter…
Dag 1
‘Blijf jij maar even in de auto ik koppel de boot wel aan’, zegt Herman. Dan
hoor ik wat oerhollandse kreten achter de auto. Nou kom er maar uit dit
duurt wel even. Stopje vergeten… Twee weken van regen hebben de boot
volledig blank gezet en door dit overgewicht staan zelfs de banden van
de trailer volledig plat. Accu onder water… niet handig allemaal. Herman
trekt de stop er uit en ondertussen doen we alvast een bak koffie. Dit
duurt nog wel even… Een roodborstje komt aangehuppeld en gaat even Hermans
auto inspecteren. Hup hup van stoel naar stoel en ook de achterbank, alles
wordt geïnspecteerd.
Afijn een uurtje later dan geplanned zijn we toch onderweg. Een schitterende
rit door een bergpas voert ons naar de bestemming van vandaag. Daar aangekromen
alweer zo’n Hollandse kreet van Herman. Wat staat het water hoog?!?! Het
water is zeker een meter gestegen en ook (voor Ierse begrippen) erg bruin
van kleur. Nouja, gewoon gaan natuurlijk! De boot wordt getrailerd en
we trollen eerst een verkenningsrondje. En dan nog maar een… We zien
wel witvis maar krijgen 0,0 reactie op ons kunstaas. Dan maar een ander
‘geheim’ meer, zegt Herman. We moeten door een heel smal gangetje tussen
het Riet, dus hengels binnenboord. Smal gangetje? Zeker 500 meter vandaag…
Een mamoettanker had er nog doorheen gekund. De twee meren zijn gewoon
samengesmolten tot een grote bak water. Het tussenliggende bos is ook
bevaarbaar. Een prachtig gezicht maar voor de vangsten betekend het niet
veel goeds. Uiteindelijk krijgt Herman nog een flinke aanbeet op zijn
bruine bulldawg. Een forse snoek neemt even lijn maar schiet dan jammerlijk
los. Inmiddels zijn de buien ook gearriveerd en de laatste uren van de
dag verlopen stil en nat. Morgen beter!
’s Avonds eten we bij Grotty’s en dat smaak zoals altijd weer fenomenaal. Het FisHerman
menu komt op tafel en de rijkelijk gevulde borden en schalen worden vakkundig
geleegt door twee hongerige vissers. Terug in huis bekijken we het weer
voor morgen. Storm en regen, beetje standaart. Heman heeft een ander meertje
van de East Clare Lakes in gedachten. Een van de kleinsten. Hier kunnen
we redelijk beschut vissen, ook komen er geen riviertjes of iets dergelijks
in uit dus hopelijk is het water hier nog redelijk helder.
Dag 2
De volgende morgen zwiepen de ruitenwissers heen en weer als we op weg zijn naar het
meertje van vandaag. Als we de boot klaar gemaakt hebben regent het zo
hard dat we besluiten eerst maar een bakkie te doen in de auto. Als er
iets vervelend is dan is het wel zeiknat in de boot stappen. Er uit is
minder erg… Na een half uurtje kunnen we dan toch het water op. Eerst
weer even de verkenningsronde. Herman trolt met een zwarte skinner, ik
met de balzer pike. We zijn een uurtje bezig als Herman de eerste snoek mag verwelkomen.
Een 50er zag wel wat in de skinner. Hierna volgen er direkt nog 2. Allemaal
kleintjes die zich vol overgave op de skinner storten. Helaas regent het
gewoon veel te hard om iets te kunnen doen met camera’s.
Als het weer iets ‘rustiger’ wordt besluiten we te gaan werpen. Driftzak over
boord en gaan met dat kunstaas. Ik pak een 8″Kopyto shad en Herman
vist verder met een Salmo Jack. Ook zet ik een bulldawg in de steun, we
driften zo hard, je weet het maar nooit… Nog voordat ik mijn eerste
worp gedaan heb slaat Herman al aan. Ja hangen! Alweer een kleintje maar
het mag de pret niet drukken. We staan al op 4 snoeken en dat is wel even
wat anders dan de andere dagen die ik in Ierland meegemaakt heb…
Duo Jacks
Oke, nu wil ik ook wel graag een visje vangen. Want als Herman er vier kan
vangen moet ik er ook wel wat kunnen vangen? Toch? Even later wordt dit
bevestigt door een ratelende abu reel. De afgesteunde bulldawg! Ik gris
de hengel uit de steun en een leuk gevecht begint. Ierse snoeken zijn
sterk, springen veel maar omdat je over het algemeen op diep water vist
gaan ze er ook wel lekker vandoor. Het mag dan maar een 60er of 70er zijn,
ik was toch machtig blij met deze snoek. Voor mij is een snoek vangen
in Ierland een bonus op een sowiezo geslaagde trip, want met een dergelijke
omgeving valt niet te balen…
Mijn eerste, op de afgesteunde bulldawg
We drijven nu wel erg hard richting rotsen en dus varen we weer terug naar de bovenwindse
kant. Van de zomer kreeg ik wanneer het hard waaide de meeste actie op
mijn Cranebait 104, dus gaat die gelijk aan de speld. Een worp is genoeg
want direkt flitst er een snoek door het water. Hangeuh! Een vis van begin
60 wordt onthaakt en zwemt weer weg. Het begint te lopen! Vijf worpen
later flitst er een snoek achter mijn cranebait langs. Die pakt de bulldawg
nog wel zeg ik tegen Herman. En jawel de reel krijst het alweer uit. Echt
een aanrader om een afgesteunde softbait naast de boot te hangen tijdens
het driftend vissen. Volgers en missers schieten vaak onder de boot door
om dat ‘dode rubber’ genadeloos hard aan te vallen! Afijn ook deze snoek
mag gelijk terug. Weer verder driften. Twitchend blijft de cranebait gewoon
een dodelijke plug, wat een actie heeft dat ding toch. Dan wordt ik weer
wakker gekrijst. Niet door de wekker maar wederom door mijn Abu. Zo, dit
is een betere! De vis blijft lekker diep en Herman pakt de filmcamera.
Heel traag zwemt de vis richting boot en even twijfel ik of ik niet iets
vals gehaakt heb. Is het uberhaupt wel een snoek? Nauwlijks beweging onder
water. Dan begint de vis toch runs te nemen. Dat lijkt ergens op! Bij
de boot blijkt het toch allemaal wel mee te vallen. Een mooie en loeisterke
snoek van een centimeter of 75 wordt onthaakt en mag weer verder zwemmen.
Filmen en foto’s, dat duurt een beetje lang allemaal….
We driften verder langs de rietkant en vlak bij een eilandje wordt mijn cranebait
vlak voor de boot gegrepen door wederom een klein snoekje. Wat een lefgozers
hier zeg. Visjes van 40-50cm die gewoon helemaal over je plug heenschuiven!
Dan barst de hel los en valt er echt niet meer te driften. Even schuilen
achter een eilandje, waar Herman werpend met de Jack nog een snoekje bij
vangt. Ook weet hij er nog een te missen.
Nog een Jack op de Jack
Net als ik de camera aanzet begint het te regen. Snel een plaatje en terug in
de bak die camera. De regen komt nu echt met bakken uit de lucht. Dit
gaat nergens meer over. Snel terug de auto in! Dat is het voordeel van
de kleine meertjes. Even schuilen is geen probleem… De stand is nu 5-5
en we zijn meer dan tevreden. Oke, we vangen niet de Ierse monsters maar
we krijgen wel volop actie!
Als we na ruim een uur schuilen verder vissen lijkt het een beetje over te zijn.
We maken twee drifts maar het kunstaas wordt niet meer aangeraakt. Dan
maar weer trollen. Herman vangt weer een kleintje op zijn zwarte skinner.
‘Ja had je nu maar een zwarte skinner he, 6-5 jochie!’ Wacht jij maar…
Ik pak mijn 9″ Grandma in baarskleur uit de koffer. Dat moet hem
worden. Na een krappe 5 minuten meld het eerste snoekje zich al. 5 Minuten
later nummer 2. en daarna nog een, en nog een. ‘Had je nu maar een Grandma
bij je he lange!’ 9-6 alweer! Ja ja we doen nog een kommetje en dan gaan
we terug. Precies op het hoekje weer een geweldige dreun op mijn grandma.
Kijk, weer eens wat anders dan die 40ers. Een 60er om de dag mee af te
sluiten. En die ging er even best goed vandoor! Na de pauze hebben we
voor de zekerheid de camera’s maar in de auto gelaten. Want elektronica
en water, dat blijft een slechte combinatie. Achteraf wel jammer, want
je raad het al… Het bleef vrijwel de hele tijd droog… Uiteindelijk
sluiten we de dag af met 16 snoeken. 10 stuks voor mij en 6 voor Herman.
Een super dag op een heel mooi meertje, tussen bergen, bossen en ruïnes.
Dat kan alleen in Ierland!
Dag 3
Yes! Hoor ik ’s avonds van achter de computer komen. We kunnen morgen Lough
Derg op! Eindelijk achter de echte kneiters aan! Herman is helemaal in
zijn nopjes. Ik ben iets voorzichtiger. Zou ik nu eindelijk mijn eerste
Lough Derg snoek gaan vangen? Of wordt mijn geduld nog verder op de proef
gesteld? Herman zet mij af bij de pier in Killaloe. Als jij de boot over
vaart sta ik daar klaar met de spullen. Prima, even hozen en wegwezen,
denk ik… De Shannon stroomd momenteel als een idioot en moterpech krijgen
levert nu echt een hele gevaarlijke situatie op. Nadat ik gehoosd heb
til ik dan ook eerst het staartstuk even uit het water. Er hing wat riet
achter. Geen risico’s nemen. Dan zie ik tot mijn schrik een gigantische
puinzooi om de schroef hangen. Een takel met 3 dreggen, een onderlijn
van een centimeter of 80 en de hele as zit volgespoeld met dyneema. Zit
je dan, telefoon ligt bij Herman en nergens een schaar of tang…Gelukkig
is de betonnen pier redelijk oud en kan ik er een stukje van afbreken.
Hiermee snij ik stukken lijn los en uiteindelijk heb ik na een half uur
over boord hangen de schroef redelijk schoon. Na een paar keer starten
komt de moter op gang en na nog eens 5 minuten warm draaien en testen
om er echt zeker van te zijn dat alles goed zit vaar ik naar Herman toe.
Die zich inmiddels ook af vroeg waar ik nou bleef…
Eenmaal op het meer gaan de lijnen over boord. Dertig centimeter balzers, twinfins,
bulldawgs, grubs, grandma’s. Alles wat maar groot is. Op een meer van
32 bij 16 km moet je nou eenmaal een beetje opvallen nietwaar?
Het is een heerlijke dag. Een graadje of 12, rustig kabbeltje en lekker de zon
op je snoet. Wat een verschil met de voorgaande dagen! Geconcentreerd
houd Herman de dieptemeter in de gaten. Kammetje hiel, onder water berg
daar. Wat vooral intressand is zijn de scholen witvis. Net als in Nederland
zijn daar ’s winters de snoeken wel bij in de buurt te vinden. We zijn
een uur of twee onderweg als ik ineens JA! hoor. Herman slaat aan op iets
massiefs. Yes, dit is een goede Volkmar! Ik draai snel de andere hengels
in en pak de filmcamera. De vis zwemt rustig richting boot en komt dan
helemaal het water uit. Zo, die staat er op! Van harde runs is geen sprake.
Springen wil de snoek wel, maar dat willen wij vandaag even niet. ‘Pas
als we er 10 hebben mogen ze springen’, zeggen we voor de grap. De twinfin
zit mooi overdwars in de bek en de snoek kan gemakkelijk door Herman geland
worden. Kijk, dit zijn de Lough Derg snoeken waar we voor komen. Meetlint
er langs. Een-meter-zes. Snel een paar plaatjes en weer terug!
Een prachtige Lough Derg snoek
Zonnetje, kabbeltje en een dikke metervis. Genieten!
We trollen nog een aantal keren over het talud maar er gebeurt niets meer. Regelmatig
wordt er van kunstaas gewisseld. Zoeken naar die ene topper. Als ik mijn
zinkende paarse screaming devil over boord zet wordt deze direkt gegrepen.
Herman had van te voren al verteld over grote forellen op ratelpluggen
en dit leek er ook een te zijn, of anders een hele grote baars. Felle
kopstoten… Dan vliegt mijn hengel weer recht… los…
Het zit me niet mee op Lough Derg. Van de zeldzame aanbeten die ik er krijg heb
ik er ook nog eens niet een verzilverd. Ach ja we blijven het proberen.
Moter in de vooruit en verder maar weer. De dag loopt rustig op zijn einde
en we trollen op ons gemak richting trailerhelling. Dan een gigantische
beuk op mijn grandma. Ja Herman het is weer grandmatijd! roep ik. Dan
veert ook nu de hengel weer recht… Nog steeds niet dus…
Prachtig sfeertje
’s Avonds ploffen we moe maar voldaan bij Grotty’s achter de tafel. Een dikke vette steakburger
met patat gaat er echt wel in. Morgen met Dermot op pad. Een dagje doodazen.
Ze voorspellen alweer mooi weer. Zou ik dan met dood aas die eerste Ierse
kneiter gaan vangen….?
Groet,
Volkmar Strikkers
1 reactie
skin care tips in urdu
Ierland, december 2006: Over regen, wind en oja! Snoek | The Dutchanglers