Van graskarper tot opening naar NKS rivieren
Graskarper, zelfs de opening van het roofvisseizoen wist me maar tijdelijk van het vissen op deze fabelachtige wezens af te brengen. Avond aan avond met blank na blank en soms succes, kun je me aan de waterkant terugvinden. Toch wordt het lastiger om ze te vangen, de vissen raken geconditioneerd op brood en ook de gevederde luchtbrigade herkent me inmiddels van mijlenver.
Kijk, zonder staart
Toch wist ik er vlak voor de opening nog een aardige sessie met Edwin uit te persen, de grootste vis daar was een staartloze 35 ponder die als een dolfijn over de korst heen schoof en een merkwaardige dril ten beste gaf. Edwin verschalkte er die avond 2 waarna de vissen de plaat poetsten en we ze ook niet weer konden vinden.
Edwin pakte er 2
De opening van het seizoen op zaterdag visten Michel en ik op de rivier op zoek naar roofblei. Door hoge afvoer, massaal aanwezig speldaas en troebel water kregen we geen staart gevangen. Een tussentijdse switch naar een kanalensysteem leverde een snoekje van 60 centimeter op voor Michel en dat was het ook voor die dag.
De daarop volgende dag was dan de eerste wedstrijd van het NKS Rivieren. Ons doel was simpel, een goede uitgangspositie neerzetten voor het klassement, gevolgd door het pakken van een finaleticket. De berichten voorafgaand aan de wedstrijd waren op zijn minst wisselend. Ook hier veel afvoer en bruin water, eigenlijk het enige dat theoretisch mee zat was het tij. De strategie voor de wedstrijd was in ieder geval simpel, werpend de veelbelovend kribvakken uitvissen en in eerste instantie zo veel mogelijk vis vangen. Bij 3 ‘fatsoenlijke’ vissen overstappen op groot aas en proberen een grote af te dwingen.
Bij aanvang van de wedstrijd stoof praktisch de gehele vloot richting einde parcours daar waar wij besloten om vlak bij de helling te beginnen. Lekker subtiel kribvakjes uitpielend met kleine shadjes bleef de eerste actie toch best lang uit. Het was zeker een uur in de wedstrijd, waarin ik alleen een baars wist te vangen, voordat Jeroen de eerste vis wist te strikken. Of het hierna aan de plek lag of dat de stroming of het getij gunstiger werd, weten we nog steeds niet maar hierna begonnen we te vangen.
Toen een kribje waar al de hele ochtend een bootje voor de pen en de sleep lag vrijkwam besloot ik dit kribvakje in te duiken om dat werpend uit te vissen. In het verleden hadden we hier al eens goed vis gevangen en dat ze op aas niet bijten wil niet zeggen dat ze op rubber dan niet te vangen zouden zijn.
Dat de move een goede keuze was bleek al de eerste worp, per abuis pakte ik Jeroen zijn hengel en al in het afzakken bij de eerste worp werd het shadje snoeihard onderschept door een zware vis. Aan de snelheid die de vis ontwikkelde voelde ik de bui al een beetje hangen en inderdaad was de eerste vis een mooie slanke riviersnoek van in de negentig. Even een snelle foto en ze mocht weer zwemmen.
Deze had wel stekels mogen hebben :)
Met een grijns overhandig ik Jeroen zijn totaal verrabbezakte onderlijn en wartel om met mijn eigen hengel in worp 2 meteen vis 2 te haken wat dit keer wel een snoekbaars bleek te zijn. Hierna was het hek van de dam en wisten we binnen no-time een setje mooie vissen te vangen. Na een vis of zes is de bun gevuld met 3 vijftigers en besluiten we te verkassen. Ik kies voor de buitenbocht waar we een aantal vissen weten te vangen net in de diepe gaten achter de kribkop. Aanbeten zijn werkelijk snoeihard bij het werpend vissen dus we genieten volop van een mooie visserij.
Rond half tien in de ochtend besluit ik met een grotere shad en zwaardere loodkop te gaan werpen met mijn vertikaalhengel. Dit blijk vooral goed te werken als ik niks wil vangen zo lijkt het want Jeroen vangt stug door op het kleine shadje daar waar ik geen beet meer krijg. Toch besluit ik om door te zetten omdat we nog maar een kwartier voor de meting zitten en we toch een knappe vis nodig zullen hebben willen we vandaag potten breken.
Rond 5 minuten voor 10 in de ochtend als de shad ‘het stoepje’ bij de kribkop voor de zoveelste keer afstuitert krijg ik eindelijk respons als ‘iets’ met de beuk der beuken mijn shad te grazen neemt. In eerste instantie denk ik aan een aardige vis maar al snel wordt duidelijk dat het toch echt wel een ‘goeie’ is want de toch best wel stugge vertikaalstok staat maximaal krom en de vis rost heerlijk door de slip heen. ‘Tis een goeie’ meldt ik alvast aan Jeroen die snel de hengel indraait en het schepnet grijpt waar niet veel later de vis in ligt.
De winnende vis
Snel bel ik met Willem om de vis aan te melden waarna we de kleinste vis uit de bun de vrijheid geven en vol gas naar het meetpunt varen naar onze ‘buddy boot’. daar blijkt de vis 81,8 centimeter te zijn en met 2 goeie vijftigers staan we er opeens verdraaid goed voor.
De laatste uren vissen we uiterst fanatiek door en weten we nog iets op te schalen richting de 2 meter vis. Bij de helling blijkt dit met wat hoofdrekenwerk genoeg te zijn voor de winst.
Mission Accomplished
Het fundament is dus gelegd, nu kijken of we dit vast kunnen houden of dat we om wat voor reden dan ook de zaak nog verprutsen :) Komend weekend vis ik de Oude Maas met Volkmar omdat Jeroen niet kan dus ik houd jullie op de hoogte.
Hendrik-Jan Verheij en Jeroen Vloon
Gefeliciteerd mannen!