Zon, Zout en Zeeforel
Niet iedereen verkeert in de omstandigheden, financieel / tijd, om tropische bestemmingen te bezoeken. Voor hen die gewoon werken voor hun geld is er nochtans hoop. Op zevenhonderd kilometer van Utrecht ligt een stuk kust waar je je, zeker bij een beetje zon, in tropische sferen waant. Ook hier is het water zout en, als hij doorkomt, de zon al lekker op temperatuur. Bijkomend voordeel, met zijn vieren ben je all inclusive voor rond de € 300 p.p. klaar.
Mannenwerk
In het voorjaar (maart /april) zijn de weersomstandigheden vaak nog bar en boos. Toch is, op eind september na, dit de beste periode om Zeeforel bij daglicht aan de vinnen te komen. De watertemperatuur is zo’n 3 a 4 graden, en omdat wadend vissen bijna altijd noodzakelijk is – de wind speelt een grote rol – is de gevoelstemperatuur, als de zon niet schijnt, vaak niet veel hoger dan de eerder genoemde drie/vier graden. Hier dus geen laffe korte broekjes met dito hemdjes maar echte mannen kleding.
Een goed paar waadschoenen die ook wandelvaardig zijn, 5 a 6 kilometer lopen per dag is soms noodzaak, zijn zeker geen overbodige luxe.
Zonder reclame te willen maken zijn dit toch wel heel goede schoenen
Veel water
Daar sta je dan. Aan een immens stuk water. Als een windvlaag je haast van je voeten blaast en het fijne strandzand schuurt je nog bleke winterse gezicht is het alsof de verte niet veel meer kan brengen dan dreigende donkere luchten vol met hagel en ijskoude regen. Je kijkt eens naar je ineens heel klein geworden vliegenhengeltje met dat belachelijke vliegje on top en de drang om huiswaarts te keren, waar de kachel brandt en de koffie heet is, is al door je hersens omgezet in beweging. De lust om één van de moeilijkst vangbare vissen te vangen die er voor ons vliegvissers bestaan ebt met vloed weg.
Wat doen we hier in godsnaam. Met je gezicht al richting beschaving zie je vanuit je ooghoek …… een vinnetje?! Was dat een vinnetje of een stuk wierbed? Je kijkt nogmaals en met ingehouden adem zoek je naar een bevestigende beweging tussen de deinende golven. Ondertussen breng je automatisch je lijn op lengte. Ongeveer…. daaarrr. Plop doet je vlieg en Kabanggg doet de Zeeforel. Wat nou kou, regen en wind. Als de Zeeforel zijn dans doet, soms geheel onder water, maar vaker nog op zijn staart boven water, is er niets en alles tegelijk. De wereld blurt en verscherpt tegelijk.
Focus
Vraag any vliegvisser tijdens de dril van een Zeeforel wat voor weer het is en hij zal niet veel meer uitbrengen dan een verbaasd huh? Kou of regen, dinsdag of vrijdag, rijk of arm, niets doet er meer toe.
Vraag hem na de vangst hoe de dril ging en hij doet minutieus verslag van iedere vluchtpoging en elke sprong. Het gevaarlijke wierbed links en de kleur van de grote steen rechts van de vis toen deze naar links probeerde te vluchten. Niets is zo mooi als het gevoel van plotselinge kracht aan het einde van je dunne lijn na een dag lang wachten.
koorts
Er gebeurt iets. En hét gebeurt ook nog eens zonder dat je er erg in hebt. De Zeeforelkoorts pakt je. Het begint met:’ toch wel heel leuk’. Het eindigt met: ‘ik koop hier een huis’. Er verandert iets. Er verandert iets in je kop.
Ik heb bij volwassen mannen hun waadpakken zien vollopen met ijskoud water om toch maar bij een vis te kunnen. Drijfnatte en half onderkoelde vissers met een bijna groteske lach van oor tot oor. Zeeforelvissers die een “draaier” hadden gezien om daar ruim een uur vruchteloos op te werpen. Het bleek uiteindelijk een stuk plantenbed te zijn. ‘ Maar voor het zelfde geld was het….!’ De Zeeforelkoorts is dan on. En geen geneesmiddel ter wereld kan de koorts doen zakken.
Zeeforel op de vlieg
Zeeforel is zonder te overdrijven de vis van de duizend worpen. Niet omdat het een moeilijke vis is maar ze moeten er wel zitten om ze te kunnen vangen. In het voorjaar laten ze zich zelden zien. Dat betekent dat je gewoon moet beginnen met werpen. In het begin is dat vreemd maar uiteindelijk ga je goede stekken herkennen. Stroomnaadjes, vegetatie en watertemperatuur zijn belangrijk. Net als windrichting.
Een iedere ochtend terugkerend ritueel is het kiezen van de juiste stek. Gebogen over het stekkenboek wordt, met inachtneming van de windrichting, een plek gekozen. Deze stekken worden afgevist, en bij het uitblijven van vangsten, wordt er vaak besloten om in de auto te springen en het ergens anders te proberen. Op deze manier zie je niet alleen heel veel verschillende plekken, maar vergroot je de kans op het vangen van Zeeforel aanmerkelijk. Ondanks een gedegen stekkenkennis blijft het beulen. Weliswaar langs vaak prachtige stranden, maar het blijft gewoon hard werken.
Deense hulp
Soms is het beste van wat je die dag in huis hebt niet goed genoeg. Dan is het prettig vliegvisser te zijn. Het maakt niet uit waar ter wereld je je als vliegvisser bevind. Er is altijd hulp in de buurt.
Het gezegde; ‘Vliegvissen is de moeilijkste manier om zo weinig mogelijk te vangen’, is in negentig procent van de gevallen juist. Dat maakt ons vreemd. Een soort outcasts. Denk nu niet; ach wat zielig, want dan hebt u het niet begrepen. Wij genieten ervan.
Wij kunnen als vliegvissers dus iedere hulp gebruiken. Dat beseffen we, en daarom helpen we elkaar.
‘het is drie uur in de middag en ondanks de fenomenale stek is er geen beweging te zien en heb ik nog geen aanbeet gehad. Ik ga er maar even bij zitten. Verlicht mezelf bezwaard met een sigaret en laat de termos zijn ding doen, en geniet van het nog redelijk warme zwarte goedje.
Van opzij komt iemand aanlopen. Een Deen zo te zien. Hij houdt halt aan mijn voeten met de woorden; ‘nog niets gevangen’. Niet vragend maar bevestigend. Ik kijk op en zie een paar vrolijk blauwe ogen, een vliegenhengel en een open hand. De hand bevat een vlieg. ‘Probeer deze eens’ zegt de Deen. En niet tussen de planten bedden vissen maar juist over de lichtere zand plekken.
We praten nog wat na en een minuut of tien later haak ik mijn eerste van die dag op de “Deense” vlieg. Een uur later, haak ik er twee achter elkaar op diezelfde vlieg. Kennis is macht en locale kennis vaak onontbeerlijk.
Nodig
Materiaal:
Je hebt bijna niets nodig. Zelf gebruik ik een #6 bij mooi en een #8 bij veel wind. Een drijvende en een Hoover lijn (heel licht door de wateroppervlakte zakkend) completeren de zaak. Als reel gebruik je of echt goed spul – zeewaterbestendig – of min of meer redelijke meuk (plastic).
Over vliegen durf ik het niet te hebben. Persoonlijk kan ik er geen pijl op trekken. Kijk (via internet) waar Denen mee vissen. Het heeft mij tot twee keer toe gered van een visloze dag.
Wat kleding betreft moet je niet bezuinigen. Waterdicht en winddicht. Het allerbelangrijkste is helaas niet te koop. Dat zijn een stel goede maten. Van het soort die van wanten weten. Vissen op Zeeforel in Denemarken is, door de omstandigheden, vaak veel meer dan vissen alleen.
Hopelijk tot volgend jaar
Hmja…. het is niet mijn kopje thee maar zo beschreven zou je bijna zelf een week gaan staan blanken in Denemarken.
Na Zon Zuipen Ziekenhuis zou dit nog wel eens de nieuwe hitserie worden van RTL5! Passie, afzien, falen en met een beetje geluk ook vallen en opstaan. Mensen houden van dit soort verhalen!
Groet,
Volkmar