Wederom in de bellyboat
Mijn belly-boat sessie van net voor de jaarwisseling was me, ondanks de kou, eigenlijk best goed bevallen. Een afspraak om het nog een keertje over te doen was dan ook snel gemaakt en zo stonden we 2 weken later weer met onze buikbootjes aan het water. Door het snel stijgende water was het rivierplasje van onze keuze veranderd in een grote binnenzee. Omdat ik uit eerdere trips wist dat dit meestal een garantie voor slechte vangsten betekent, weken we uit naar aan andere plasje.
Ook Erwin is dit keer van de partij, waardoor we nu met zijn vieren zijn. Om een uur of 11 dobberen we als een groepje eenden op het water. Lang hoeven we niet te wachten op een aanbeet, want eenmaal aangekomen op 12 meter water krijg ik een flauwe beet. Als ik aansla lijkt er toch wel een mooie vis aan te hangen. De vis gaat zelfs een paar keer door de slip. Even later komt er tot mijn verbazing een mooie snoek van zo’n 70 centimeter boven water. Tja, ook de snoeken zitten in de maand januari vaak op grote diepte. Ik verlos de snoek van het shadje en laat de vis weer in het water zakken waarna hij of zij meteen weer de diepte in zwemt. Een leuk begin.
Het weer is redelijk goed. Weliswaar ligt de temperatuur maar een paar graden boven nul maar er schijnt wel af en toe een zonnetje. Wel staat er een stevig briesje wat het vissen aan de windkant iets minder comfortabel maakt. Ik vis ook in de bellyboat bijna altijd met 2 hengels. Een handhengel en daarnaast een bijhengel die in de steun staat. Op deze bijhengel plaats ik altijd een topbelletje. Dit topbelletje heeft in de loop der jaren al voor behoorlijk wat extra vissen gezorgd. Vissen die ik vermoedelijk niet gevangen zou hebben zonder dat topbelletje. Want door dit simpele en enigszins primitieve hulpmiddeltje (sommige medevissers worden knettergek van mijn belletje…) merk je een aanbeet vaak een stuk sneller op waardoor je sneller kunt reageren. Zeker als ik de bijhengel vis met een shad, is een snelle reactie geboden, omdat de snoekbaars anders al heeft losgelaten. Vissend met een fireball op de bijhengel heb je weliswaar meer tijd om te reageren (een dood voorntje of spiering op een fireball wordt minder snel losgelaten) maar ook daar is het prettig om de aanbeet tijdig op te merken. En zo’n topbelletje helpt daarbij echt! Tenminste, als het enigszins rustig is in de (belly)boot want als de hengel constant op en neer staat te dansen op de golven dan is zo’n belletje alleen maar irritant.
Ook vandaag is dit het geval en we besluiten na een half uurtje dan ook naar de andere kant van het plasje te peddelen waar we wat meer in de luwte liggen. De vis lijkt redelijk mee te werken want met enige regelmaat krijgen we aanbeten. Sommige worden gemist, sommige schieten los maar sommige kunnen gelukkig ook worden verzilverd. We hebben het prima naar ons zin en als we na zo’n twee uur vissen al een aantal maatse snoekbaarzen, een enkele baars en het eerder genoemde snoekje hebben weten te vangen besluiten we gezamenlijk de kant op te gaan. In een waterig zonnetje genieten we daar van de rust, de mooie omgeving een broodje, kop koffie en een bakje soep. En strekken we even de benen en lopen een beetje rond om de bloedsomloop een beetje stimuleren. Enkele paarden staan van een afstandje deze vier vreemde vogels te bekijken…
Ook na de lunch weten we traag verticalend een aantal snoekbaarzen te verleiden. De meeste actie heb ik op mijn handhengel waaraan ik net als de vorige keer weer een groen Stormshadje op een 17 grams kopje heb gemonteerd. Maar ook op mijn bijhengel krijg ik enkele aanbeten. Een vis schiet los, maar twee aanbeten op de vuurbal resulteren in een mooie maatse snoekbaars.
Dick weet uiteindelijk de grootste vis te vangen. Een mooi dikkertje van 74 cm mag even kort met Dick op de foto. Wat zijn het toch mooie vissen, zeker als ze wat groter worden.
Om 15.30 gaan we van het water af. Het licht word al voorzichtig iets minder. Wat zijn de dagen toch kort in deze tijd van het jaar. We hebben heerlijk gevist. Alhoewel zo’n bellybootje in vergelijking met een “echte” visboot best een klein beetje behelpen is, heeft het toch zeker ook zijn charme. Bovendien kun je ermee op plasjes vissen waar je met de gewone boot niet kunt komen. En ook dat heeft zo zijn voordelen.
Michel
Vissen met de bellyboat is cool! Dat kan natuurlijk ook komen omdat het water ietwat koud aanvoelt aan de voeten ;-)